Ακόμα και
σήμερα, έπειτα από αρκετούς μήνες κυβερνητικής περιπλάνησης, ο Πρωθυπουργός της
Ελλάδας κ. Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει πως, στο μέλλον, η χώρα θα αλλάξει. Αυτός
ο μελλοντικός λόγος, με δεσμεύσεις του παρόντος για τη δημιουργία ενός αβέβαιου
και πιθανότατα προς κατάρρευση μέλλοντος, αποτελεί από την πρώτη ημέρα εκλογής
του ΠΑΣΟΚ ως το κίνητρο για φορολογικές επιδρομές.
Η επανάληψη
συνεχίζεται με φράσεις όπως «έχουμε σύμμαχό μας την κοινωνία. Κοινωνία που
απεχθάνεται πλέον τα ημίμετρα. Κοινωνία που διψάει για πραγματικές, δίκαιες
αλλαγές. Αυτός είναι ο στόχος μας: πραγματικές, δίκαιες αλλαγές παντού»,
δηλώνει εξακολουθητικά ο κύριος Παπανδρέου.
Όσον αφορά το
ενδεχόμενο για εκλογές, η κυβέρνηση φροντίζει στην έγκαιρη -αλλά και σε μηνιαία
βάση- διάψευση, ωστόσο αυτή η λογική των πρόχειρων δηλώσεων δε μπορεί να μας
οδηγήσει σε έγκυρα αποτελέσματα. Όταν μία κυβέρνηση θέλει να θέσει τέλος στα
σενάρια περί εκλογών, τότε απλά δεν απαντά σε όσους τη ρωτούν. Αντίθετα όταν
ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος καλείται επανειλημμένως να πει με έντονο ύφος το
πολυπόθητο «όχι», τότε μάλλον τα εκλογικά σενάρια οδεύουν προς επαλήθευση.
Παράλληλα,
δεν είναι δυνατόν ένα δημοκρατικά εκλεγμένο κόμμα, όπως συνεχώς αναφέρει και ο
πρωθυπουργός, να μειώνει τα κόμματα της αντιπολίτευσης ως μία προσπάθεια για
πολιτική συσπείρωση και δημιουργία κλίματος ανωτερότητας. Φράσεις όπως «η ΝΔ
εμφανίζεται σήμερα τόσο αναχρονιστική και τόσο ταυτισμένη με το σαθρό σύστημα
του παρελθόντος όσο ποτέ. Η δική μας κυβέρνηση κοιτάζει μόνο μπροστά. Ο κ.
Σαμαράς έχει εγκλωβιστεί σε μια στρατηγική που βλάπτει την χώρα, αλλά και την
ίδια την ΝΔ. Ποντάρει στην αποτυχία της κυβέρνησης.», επιβεβαιώνουν τη γνώριμη
σε όλους πολιτική της προσβολής.
Επιπλέον, με
ποιο δικαίωμα ο εκλεγμένος ως πρωθυπουργός της χώρας, μπορεί να χαρακτηρίσει
κόμματα, ή ακόμα και ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Είτε το θέλουμε είτε όχι, στη
Νέα Δημοκρατία αντιστοιχεί ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό επί του Ελληνικού
πληθυσμού. Ακόμα, αξίζει να σημειωθεί πως σε περίπτωση που καταργηθεί το bonus των εδρών κατά τη
διαδικασία των εκλογών, τότε κανένα κόμμα δε θα μπορεί να κυβερνήσει βάσει
πλειοψηφίας. Τα κόμματα και οι κυβερνήσεις, έχουν επαναπαυτεί σε αποτελέσματα
πλαστής πλειοψηφίας, αλλά και σε λαϊκή εμπιστοσύνη οριακά διψήφιων ποσοστών
ψήφων-πληθυσμού επί του συνόλου του εκλογικού σώματος.
