Από το 2000 έως και σήμερα, οι οικονομολόγοι του πλανήτη προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη νέα οικονομική παγκόσμια τάξη που κυριαρχεί. Μεγάλοι οικονομολόγοι όπως ο J. Eatwell και o L. Taylor, έχουν εδώ και μια δεκαετία προτείνει τη δημιουργία μιας Παγκόσμιας Χρηματοοικονομικής Ρυθμιστικής Αρχής (World Financial Authority-WFA) με σκοπό τη ρύθμιση και εποπτεία της παγκοσμιοποιημένης χρηματοοικονομικής αγοράς.
Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις που βιώσαμε και βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν καταδείξει την ανάγκη για αυστηροποίηση του ρυθμιστικού πλαισίου και την ύπαρξη «δανειστή έσχατης σωτηρίας», όπως ονομάζεται από τους ειδικούς, σε εθνικό επίπεδο. Τα μέτρα αυτά ωστόσο δε γίνεται να περιμένουν άλλο. Η παγκόσμια κατάσταση επιβάλλει κάθε είδους μέτρα και μάλιστα άμεσα. Η ανάγκη επομένως για αλλαγές έχει ήδη επιφέρει νέα δεδομένα σε παγκόσμιο επίπεδο, και αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε παρατηρώντας τις περισσότερες κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων και μη κρατών να επιβάλλουν οικονομικά μέτρα. Η παγκοσμιοποίηση και η νέα διεθνή οικονομική τάξη, αυτή του χρέους και των υποχρεωτικών δανεισμών, ουσιαστικά έχει επιβάλλει τη δημιουργία μιας Παγκόσμιας Χρηματοοικονομικής Ρυθμιστικής Αρχής.
Πρόκειται για μία Αρχή που θα διαχειρίζεται το συστημικό κίνδυνο και θα επιδιώκει την ικανοποίηση κοινωνικών στόχων, όπως ανάπτυξη και εργασία, που οι μακροοικονομικές πολιτικές που ακολουθούνται κάτω από τους περιορισμούς της φιλελεύθερης οικονομίας τα διατηρούν χαμηλότερα από τις δυνατότητές τους. Η WFA σύμφωνα με πληροφορίες θα εποπτεύει το IMF (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και την Παγκόσμια Τράπεζα για να διασφαλίζεται η διαφάνεια, ο ρόλος και οι ευθύνες τους. Η WFA δηλαδή θα είναι ένα forum, εντός του οποίου θα αναπτυχθούν, θα εξειδικευτούν και θα τεθούν σε εφαρμογή οι κανόνες της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής συνεργασίας. Αυτό θα σημάνει και συντονισμό ως προς το λογιστικό πλαίσιο, το φορολογικό καθεστώς, αλλά και το σύνολο των συναλλαγών και πληροφοριών των οποίων οι συνέπειες θα έχουν παγκόσμιο ενδιαφέρον. Το παιχνίδι των συμφερόντων πλέον θα εκτυλίσσετε σε ολόκληρο τον πλανήτη, με τις τράπεζες να αποτελούν για ακόμα μία φορά το επίκεντρο των εξελίξεων. Τα συγκρουόμενα συμφέροντα των συντελεστών της αλυσίδας αυτής θα ξεκινήσουν ένα νέο κύκλο διπλωματικών συναλλαγών, με τους υπεύθυνους να κατέχουν τελικά μεγαλύτερη εξουσία ακόμα και από τις ίδιες τις εξουσίες των κρατών. Άλλωστε η δύναμη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων θα είναι τέτοια που θα τους δώσει το δικαίωμα να κατέχουν μετοχές από το σύνολο των επιχειρήσεων στις οποίες δανείζουν (κάτι το οποίο γίνεται και σήμερα). Αυτό πρακτικά σημαίνει πλήρη έλεγχο των οικονομικών δραστηριοτήτων του συνόλου των μονάδων, κάτι που συνεπάγεται και μία τρομακτικά εξελίξιμη και μη αναστρέψιμη εξουσία.
