του Θύμιου
Καλαμούκη
Τότε, η χούντα, είχε την στήριξη των
Αμερικάνων. Σήμερα έχει των Αμερικανών αλλά και των Ευρωπαίων. Τότε, κυβερνούσε
χωρίς να έχει από πριν ερωτηθεί ο λαός. Σήμερα ισχύει το ίδιο, και για την
πρώτη φάση και για την δεύτερη.
Τότε, ο κόσμος διεκδικούσε
ψωμί, δηλαδή δουλειά και αξιοπρεπείς αμοιβές. Σήμερα διεκδικεί το ίδιο. Ίσως
περισσότερο από τότε, γιατί τότε, το 8ωρο ήταν δεδομένο, ο κατώτατος μισθός
εγγυημένος και οι συλλογικές συμβάσεις απαραβίαστες.
Τότε, το αίτημα ήταν
καλύτερη παιδεία. Καλύτερα και περισσότερα σχολεία, μέσης εκπαίδευσης, καλύτερη
ανώτερη και ανώτατη παιδεία. Σήμερα το αίτημα είναι το ίδιο, εμπλουτισμένο λόγω
της πολυπλοκότητας της εποχής.
Τότε, το αίτημα ήταν
ελευθερία. Ελευθερία λόγου, συνάθροισης, έκφρασης. Σήμερα όλα αυτά, θεωρητικώς
υπάρχουν. Πρακτικώς ελευθερία λόγου, έχει όποιος συμπλέει με τους νταβατζήδες,
ελευθερία συνάθροισης, υπάρχει όταν το θελήσουν τα ΜΑΤ, και η ελευθερία
έκφρασης καταφέρνει και επιβιώνει, λόγω κυρίως των νέων μορφών επικοινωνίας.
Τότε, τα σύνορα ήταν
κλειστά και οι πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών ήταν ανοιχτά. Σήμερα τα
σύνορα είναι ανοιχτά, αλλά οι πόρτες και τα παράθυρα θεόκλειστα.
Τότε, υπήρχε
μετανάστευση, νέων και δυναμικών ανθρώπων. Σήμερα το ίδιο.
Τότε, στον δημόσιο λόγο κυριαρχούσαν
οι ελληνοχριστιανικές αξίες. Σήμερα κυριαρχούν, οι ελληνοχριστιανικές αξίες του
Καρατζαφέρη, του Άνθιμου και της παρέας του.
Τότε, είχε Γουέμπλευ.
Σήμερα έχει και άλλα γήπεδα και αθλήματα.
Τότε, κάπου στο βάθος
υπήρχε ένας Παπανδρέου. Σήμερα υπάρχει ένας Παπανδρέου, κάπου στο βάθος. Και
ένας Καραμανλής. Και μια από όλα από Μητσοτάκη.
Τότε, όσοι αγωνίζονταν
χαρακτηρίζονταν μειοψηφία κατά του γενικού συμφέροντος. Σήμερα, όσοι
αγωνίζονται είναι μειοψηφία και χαρακτηρίζονται εχθροί του γενικού συμφέροντος.
Τότε, όποιος έσκυβε το
κεφάλι, ζούσε μια ήρεμη και μίζερη ζωή. Το ίδιο ισχύει και σήμερα, με την
προσθήκη και «της ταπεινωμένης ζωής».
Τότε, οι πολλοί σιώπησαν,
περιμένοντας από μια χούφτα τολμηρών να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Σήμερα οι
πολλοί σιωπούν περιμένοντας, από μια χούφτα πολύ τολμηρών να βγάλουν το φίδι
από την τρύπα.
Τότε υπήρχε ένα Σύνταγμα,
διάτρητο. Τι σύμπτωση...;
Τότε, υπήρχαν δυο κανάλια
η ΕΙΡΤ και η ΥΕΝΕΔ. Σήμερα υπάρχουν άλλα πέντε.
Τότε, όλα ήταν ασπρόμαυρα…
όπως και σήμερα.
Τότε, όλα ήταν
ασπρόμαυρα, γιατί δεν υπήρχε δυνατότητα να γίνουν έγχρωμα. Σήμερα υπάρχει.
(πηγή: Ελληνοφρένεια.net)
