Αφορμή για την παρέμβασή μου αυτή μου δίνει μια
από τις πιο ελεεινές διαφημίσεις που είδα ποτέ στην ελληνική
τηλεόραση. Γνωστή και μεγάλη γερμανικών συμφερόντων αλυσίδα καταστημάτων
ηλεκτρικών ειδών προσπαθεί με έναν βομβαρδισμό μηνυμάτων να μας περάσει το
μήνυμα πως εμείς οι Έλληνες είμαστε οι γνήσιοι
εκφραστές της κακογουστιάς και της κλεψιάς.
Αναρωτιέμαι και φυσικά θα αναρωτιέστε και
εσείς για το σκεπτικό του πιο ελεεινού θεάματος αυτής της καμπάνιας όπου ένας
αντιπαθέστατος και φυσιογνωμικά τσαμπατζής ξεπερνά
το ένα μετά το άλλο τα όρια της γυφτιάς.
Αλήθεια τι περιμένουν οι γερμανοί ιδιοκτήτες της εταιρείας από τους έλληνες
καταναλωτές; Να ταυτιστούν με ένα αηδιαστικό τύπο, που ρουφά ξεδιάντροπα από 15
καλαμάκια τα ξένα ποτά ενός ζευγαριού, δηλαδή …κλέβει ή να ταυτιστούν με ένα
ανθρωποειδές που τρίβεται πάνω σε έναν μποντιμπιλντερά για να του κλέψει
αντηλιακό.
Η καμπάνια περιλαμβάνει και μια ραδιοφωνική
διαφήμιση, που πρέπει να είναι η χειρότερη όλων των εποχών. Ο έλληνας τσάμπας βρίσκεται
στην τουαλέτα και σκίζει τις σελίδες του τηλεφωνικού καταλόγου για να τις χρησιμοποιήσει
για χαρτί υγείας. Η όλη διαφήμιση λόγω ραδιοφώνου (έλλειψη εικόνας συνοδεύεται
με πολλά πλούσια ..ηχητικά εφέ).
Πολλοί, είναι φυσικό να μου πουν πως η έλλειψη αγωγής, οικογενειακής,
κοινωνικής, πολιτικής δημιούργησε αυτή την εικόνα του νεοέλληνα. Όταν
είναι άθλια ἡ οικογενειακή μας ζωή, όταν ἡ κοινωνική και ἡ πολιτική μας
συμπεριφορά κινούνται στο τιμητικό επίπεδο του αίσχους, είναι φυσικό κάποιοι,
επικυρίαρχοι σωτήρες να μας πάρουν είδηση και να μας συμπεριφέρονται ανάλογα,
από τη στιγμή που κάναμε εμείς οι ίδιοι βούκινο το χάλι μας.
Πόσοι
άραγε από τους σημερινούς μας πολιτικούς έχουν πάρει σωστή πολιτική αγωγή.
Πόσοι άραγε έχουν μπει στον κόπο να διαβάσουν τον «Πρός Δημόνικον» λόγο
του Ισοκράτη, ένα σοφό παράδειγμα παραινετικού και διδακτικού λόγου για ζητήματα ηθικής της καθημερινής ζωής.
Οι
περισσότεροι νέοι, πολιτικοί ή μη, τρέφονται με τηλεοπτικά σκουπίδια αδυνατώντας
να συντάξουν ακόμη και ένα απλό κείμενο ή να εκφραστούν με απλές προτάσεις.
Τελικά τι
κάναμε όλα αυτά τα χρόνια από την μεγάλη αλλαγή του 81 και μετά;
Αρχίσαμε να καλοζούμε δυτικά με δανεικά έξω από τις αρχές μας; Ή μήπως δεν είχαμε καθόλου αρχές;
Πως αλλοιωθήκαμε έτσι σαν λαός και λειτουργούμε
με ζωώδη ένστικτα ωφελιμιστικά και αμοραλιστικά; Αυτό που μας λένε δηλαδή
οι σύγχρονοι απόγονοι των Ούννων είναι πως από ραγιάδες μετατραπήκαμε σε
γενίτσαρους, φάγαμε τις σάρκες μας και πρέπει τώρα να ξαναγυρίσουμε στην
προτεραία κατάσταση; Αρνούμαι να το δεχτώ, αρνούμαι να το πιστέψω.
Για μένα να
είσαι Έλληνας δεν είναι ζήτημα καταγωγής, είναι ζήτημα όρθιας στάσης.
Ορθής συμπεριφοράς. Ζήτημα σεβασμού προς
τον συνάνθρωπο, προς τον γύρω μας χώρο. Και αν ακόμη πολλές φορές
διαπιστώνουμε πως γύρω μας τα πάντα
είναι βεβηλωμένα, πως οι συνέλληνές μας συμπεριφέρονται σαν ένας
ανάγωγος ἤ ψοφοδεής λαός, αν μετατρέψαμε
τον τόπο μας σε τόπο απορριμμάτων είναι
πια καιρός να τα ανατρέψουμε όλα αυτά, μαζί με την πολιτική που τα
υπαγόρευσε. Να φέρουμε ένα
μήνυμα ελπίδας.
Γιατί
σε μια ευνομούμενη πολιτεία, σε μια γνήσια δημοκρατία η παιδεία, σαν αγωγή δεν
αποσκοπεί στην δημιουργία μηχανικών αλλά ευγενών εγκεφάλων.
