Είναι πλέον σαφές πως η
ιδιοκτησία ακινήτων διώκεται από νόμους που εφαρμόζουν ως πολιτική
αναδιαμόρφωσης και ανακατανομής του εθνικού πλούτου. Ο φτωχός δεν επιτρέπεται
να έχει ακίνητο στην ιδιοκτησία του, και αυτό μεταφράζεται από την κυβέρνηση σε
συνολικά (από το τέλος του 2009 έως και σήμερα) 14 διαφορετικούς φόρους
ακινήτων.
1. Αλλαγή γονικής παροχής όπου στην ουσία διπλασιάστηκαν τα έξοδα
μεταβίβασης με αναδρομική ισχύ.
2. Επιβολή 23% ΦΠΑ στα σπίτια που δεν αποτελούν πρώτη κατοικία.
3. Αύξηση φορολογίας.
4. Αύξηση στα δημοτικά τέλη.
5. Ημιυπαίθριους.
6. Ενεργειακό πιστοποιητικό.
7. Φόροι κατοχής με την μορφή έκτακτης εισφοράς.
8. Αναπροσαρμογή από τους δήμους για την τιμή της κάθε Ζώνης.
9. Περιορισμοί στην εκτός σχεδίου δόμηση στα μικρά νησιά.
10. ΕΤΑΚ.
11. Αλλαγή του ΕΤΑΚ σε ΦΑΠ με χαμηλότερο αφορολόγητο και χωρίς να
υπολογίζονται τα προστατευμένα μέλη.
13. Τέλος ακινήτου μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.
14. Τακτοποίηση αυθαιρέτων.
