Η πρώτη μεγάλη κορύφωση του
κινήματος ενάντια στο νόμο-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια έγινε στις 15 Φλεβάρη. Οι
-διορισμένες από το Υπουργείο Παιδείας- οργανωτικές επιτροπές σε Αριστοτέλειο
και Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας επιχείρησαν να διεξαγάγουν εκλογές για τα Συμβούλια
Διοίκησης του νέου πανεπιστήμιου-επιχείρηση, αλλά ματαιώθηκαν μετά από μαζική
αντίδραση.
Παράλληλα και σε άλλα
ιδρύματα με προγραμματισμένες εκλογές, όπως σε αυτά των Ιωαννίνων και της
Πελοποννήσου, αναβλήθηκαν επίσης. Επιπλέον, ματαιώθηκε και η προσπάθεια να
διοργανωθούν εκλογές στο ΤΕΙ Πάτρας, μετά από μαζική κινητοποίηση και αφαίρεση
της κάλπης τη Δευτέρα 20.02.2012. Από την πλευρά τους, η υπουργός Παιδείας και
οι «πρόθυμοι» συνεργάτες της μέσα στα πανεπιστήμια είχαν ήδη προσπαθήσει να
δημιουργήσουν κλίμα φόβου και συκοφάντησης απέναντι στο κίνημα.
Καταστολή
και τρομοκρατία
Πιο σκληρή ήταν η κίνηση της οργανωτικής επιτροπής του
Αριστοτέλειου και του προέδρου της Α. Μάνθου, ο οποίος ζήτησε την παρέμβαση
εισαγγελέα. Στο αίτημα ανταποκρίθηκε η Εισαγγελία Θεσσαλονίκης, η οποία με
έγγραφό της ζητά από τη γραμματεία τα ονόματα και τις διευθύνσεις (!) του
πρύτανη, των μελών του δ.σ. του συλλόγου ΔΕΠ, του προέδρου των διοικητικών υπαλλήλων
και των μελών των αριστερών παρατάξεων που διέλυσαν τη συνεδρίαση της
οργανωτικής επιτροπής στις 8 Φλεβάρη.
Αντίστοιχα, από τα ΜΜΕ
προβάλλονται οι φωνές «φωτισμένων δημοκρατών» που ζητούν τη διενέργεια των
εκλογών με παρουσία εισαγγελέων και ΜΑΤ μέσα στις σχολές. Παράλληλα, φροντίζουν
να σπείρουν το φόβο των πειθαρχικών κυρώσεων σε φοιτητές, συμβασιούχους και
λέκτορες καθηγητές και προσωπικό με επισφαλείς σχέσεις εργασίας. Στο στόχαστρο
του υπουργείου μπήκαν και οι πρυτανικές αρχές των ιδρυμάτων. Συγκεκριμένα, η
Διαμαντοπούλου επιτέθηκε στους πρυτάνεις του Αριστοτέλειου της Θεσσαλονίκης και
του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κατηγορώντας τους για «προσωπικό
καπρίτσιο» να μην εφαρμόζουν το νόμο.
