του Νίκου
Χατζηνικολάου
Μόλις δεκαπέντε ημέρες
απέμειναν μέχρι την Κυριακή 6 Μαΐου, ημέρα που θα στηθούν οι κάλπες, και μέχρι
τώρα ο προεκλογικός διάλογος των πολιτικών κομμάτων εξελίσσεται με τρόπο που
όχι μόνον δεν δίνει σοβαρές και υπεύθυνες απαντήσεις στα ερωτήματα των πολιτών
για την επόμενη μέρα, αλλά αντίθετα, μάλιστα, γεννά ακόμη περισσότερα.
Και
βέβαια δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση, ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία. Δεν
χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα εκπαιδευμένος πολιτικά, για να καταλάβει
ότι οι εκλογές αυτές διεξάγονται στην πιο κρίσιμη για τον τόπο περίοδο ή ότι
από το αποτέλεσμά τους θα κριθεί σε σημαντικό βαθμό το εθνικό μας μέλλον. Όπως επίσης
δεν χρειάζεται ξεχωριστή ευφυΐα, ούτε μεγάλη εμπειρία, για να αντιληφθούν οι
πολίτες ότι δυστυχώς και παρά την κρισιμότητα των στιγμών τα περισσότερα
κόμματα και οι ηγεσίες τους εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ανεύθυνα και
τυχοδιωκτικά. Εξακολουθούν, δηλαδή, να πολιτεύονται με τον… παραδοσιακό τρόπο,
λέγοντας άλλοτε ψέματα και άλλοτε μισές αλήθειες, με μοναδικό τους στόχο την
υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου, πάση θυσία… Και ας γνωρίζουν ότι έτσι δεν
υπονομεύουν μόνο τη μετεκλογική τους αξιοπιστία και κατά συνέπεια το άμεσο
πολιτικό τους μέλλον, αλλά και την ίδια την εθνική μας πορεία.
ΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ αυτές δεν
αφορούν μόνον τα κόμματα του μνημονίου, όπως επικράτησε να χαρακτηρίζονται από
τους πολίτες εκείνα που υπερψήφισαν τις δύο δανειακές συμβάσεις, ούτε μόνον τα
λεγόμενα αντιμνημονιακά ή όσα... παριστάνουν τα αντιμνημονιακά. Διατρέχουν
οριζόντια το σύνολο σχεδόν της πολιτικής μας ζωής, με ελάχιστες φωτεινές
εξαιρέσεις, που δυστυχώς, όμως, δεν επαρκούν για να ανατραπεί το βαρύ πολιτικό
κλίμα των τελευταίων ετών. Αν δώσει κανείς βάση σε όσα ακούγονται αυτές τις
ημέρες σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα από τα χείλη έμπειρων και προβεβλημένων
πολιτικών, θα νομίσει ότι ζει σε άλλη χώρα! Δημιουργούν με τα συνθήματα και τα
τσιτάτα τους μια εικονική πραγματικότητα, θεωρώντας προφανώς ότι απευθύνονται
σε ακροατήριο... νεογέννητων ή... ηλιθίων! Χαρακτηριστική είναι για παράδειγμα
η προκλητική προσπάθεια ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. να αποκρύψουν από τον λαό την επερχόμενη
λαίλαπα του Ιουνίου, που θα φέρει νέα μεγάλα πλήγματα στα εισοδήματα των
Ελλήνων και ιδίως των οικονομικά ασθενέστερων. Εξίσου προκλητική, όμως, είναι
και η προσπάθεια ορισμένων κομμάτων της Αριστεράς, αλλά και της αντιμνημονιακής
Δεξιάς, να αποκρύψουν από τον λαό τις δραματικές συνέπειες που θα είχε σήμερα
ενδεχόμενη έξοδός μας από την ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή...
ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΨΕΥΔΗ της περιόδου δεν σταματούν εδώ. Τα περισσότερα πολιτικά κόμματα και οι αρχηγοί τους συσκοτίζουν επίτηδες με τις δηλώσεις τους την εικόνα των μετεκλογικών τους προθέσεων για να αποφύγουν ενδεχόμενο εκλογικό κόστος. Η Ν.Δ., για παράδειγμα, επιμένει να ομιλεί περί αυτοδυναμίας, ενώ όλες οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν την απήχησή της σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Και όταν τα στελέχη της ερωτώνται για πιθανές μετεκλογικές συνεργασίες, αποφεύγουν επιμελώς να απαντήσουν, παρά το ότι το πανελλήνιο βοά για επερχόμενη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Προτιμούν να συντηρούν ένα επίπλαστο κλίμα «γαλαζοπράσινης» σύγκρουσης, θεωρώντας ότι έτσι συσπειρώνουν τους οπαδούς τους. Οσο για το κόμμα του Ευάγγελου Βενιζέλου, οποία τραγική ειρωνεία... Αυτοί που με τα τραγικά λάθη τους και τις μοιραίες παραλείψεις τους μας οδήγησαν στο ΔΝΤ, ομιλούν τώρα περί... αυτοδύναμης Ελλάδας!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ την ίδια
στιγμή ο Καμμένος ετοιμάζεται να αναλάβει την... πρωθυπουργία -έτσι δηλώνει
σήμερα στην «R»- χωρίς να διευκρινίζει αν θα είναι... αυτοδύναμος ή... αγκαλιά
με τον Τσίπρα! Και η Αριστερά, όμως, επιμένει παρά την κορύφωση της κρίσης στα
ίδια λάθη... Ιχνος αυτοκριτικής για την ανεύθυνη δημαγωγία και τον λαϊκισμό του
παρελθόντος... Ιχνος! Εξακολουθεί να υπόσχεται τα πάντα σε όλους και να
ενθαρρύνει, όταν δεν... οργανώνει, κινήσεις, στάσεις και συμπεριφορές που
συνέβαλαν σημαντικά στο να οδηγηθούμε στη χρεωκοπία. Και βέβαια οι κωλοτούμπες
κομμάτων και ηγετών είναι αναρίθμητες τον τελευταίο καιρό. Μνημονιακοί που
ξαφνικά είδαν το φως το αληθινό με τη βοήθεια των... δημοσκοπήσεων και
αντιμνημονιακοί που επίσης ξαφνικά ανέβλεψαν, με τη βοήθεια των... «φίλων» μας
των Γερμανών, συνθέτουν μια θλιβερή εικόνα της πολιτικής μας ζωής, στην οποία
εξακολουθεί δυστυχώς να κυριαρχεί ακόμη και σήμερα, εν έτει 2012, η ιδεολογία
της καρέκλας, του προσωπικού βολέματος και της αρπαχτής.
ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Σε όλο το φάσμα της πολιτικής μας ζωής. Πολύ λίγες, αλλά ελπιδοφόρες. Και
πρέπει να τις ενθαρρύνουμε και να τις στηρίξουμε. Οι πολίτες πρέπει, όμως,
αυτήν τη φορά να μην περιορισθούν στη χρήση του ιερού δικαιώματος της ψήφου.
Πρέπει σε αυτές τις εκλογές, όλοι μαζί, να επιβάλλουμε μια άλλη πολιτική
ατζέντα διαλόγου, διαφορετική από αυτήν που τα κόμματα προωθούν για να
προστατευθούν από τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Πρέπει να συζητήσουμε πώς θα ξεφύγουμε
από τη μιζέρια της ύφεσης, της ανεργίας και της φτώχειας, στην οποία μας
οδήγησαν όχι μόνο η τρόικα και τα μνημόνια, αλλά κυρίως οι κυβερνήσεις μας από
το ’74 μέχρι σήμερα, και πώς θα ξαναβάλουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, αλλά
και στον δρόμο της ανάκτησης της χαμένης της αξιοπρέπειας. Πρέπει επίσης να
συζητήσουμε για τα δικά μας λάθη και να αναζητήσουμε τρόπους για να τα
διορθώσουμε και να τα υπερβούμε, με γενναίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Αν
αυτοί που μας έφεραν στο σημερινό κατάντημα, αν αυτοί που μας οδήγησαν στην
εθνική κατάθλιψη δεν θέλουν αυτήν τη συζήτηση, ας τους την επιβάλουμε. Είναι η
ώρα της εθνικής αλήθειας και της εθνικής ευθύνης!
