Σύμφωνα
με κατάθεση του κτηματομεσίτη Ιωσήφ Λιβανού που δημοσιεύεται στο φύλο της Real
News της Κυριακής, η συγκεκριμένη κατάθεση εμπλέκει σε σκάνδαλο για ξέπλυμα
μαύρου χρήματος τον πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη και τους δύο
κορυφαίους πρώην υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας, τον Μιχάλη Λιάπη και τον
Γιώργο Βουλγαράκη.
Σύμφωνα με το
δημοσίευμα, οι τρεις πολιτικοί φέρονται να συμμετείχαν την περίοδο 2005-2008 σε
αγοραπωλησίες σε περιοχές-φιλέτα της Αττικής, τις οποίες αγορές χρησιμοποιούσαν
ως βιτρίνα για να καλύψουν μαύρο χρήμα που υπολογίζεται στα 10,2 δις ευρώ.
Σύμφωνα με
άλλη κατάθεση, του Γιώργου Ζωγραφάκη, ο οποίος είναι πρώην συνεταίρος του
Ιωάννη Καρούζου, οι υπουργοί έδιναν τα χρήματα από μίζες στους νομίμους
εκπροσώπους του ομίλου και εκείνοι αναλάμβαναν το ξέπλυμα και στη συνέχεια την
αποστολή των χρημάτων στο εξωτερικό με προσωρινό προορισμό γειτονική χώρα.
Σε ενημερωτική επιστολή του προς το ΣΔΟΕ, ο
Γ. Ζωγραφάκης αναφέρει:
«Ο
πραγματικός σκοπός του Ομίλου ήταν να κλέβει το δημόσιο και το κυριότερο να
ξεπλένει χρήματα πολιτικών και ιδιαίτερα κάποιων πρώην υπουργών, των οποίων τα υπουργεία
προέβαιναν σε κρατικές προμήθειες. Είχαν καταφέρει και είχαν δικτυωθεί σε όλα
τα πόστα της εξουσίας, ακόμα και στη δικαστική.
Τα χρήματα που έπαιρναν οι πρώην υπουργοί από
μίζες τα έφερναν στον Όμιλο, τα παρέδιδαν στους δυο τότε νόμιμους εκπροσώπους
του Ομίλου και εκείνοι αναλάμβανα πρώτα το ξέπλυμα και στη συνέχεια την
αποστολή τους στο εξωτερικό με προσωρινό σταθμό γειτονική χώρα. Για τις
υπηρεσίες αυτές κρατούσαν ποσοστό επί των κεφαλαίων που
"τακτοποιούσαν".
Τα κεφάλαια που εισέρχονταν στον όμιλο για
ξέπλυμα δε χρησιμοποιούνταν ούτε για αγορά ακινήτων, ούτε για οποιονδήποτε άλλο
λόγο. Περνούσαν μόνο από τον Όμιλο και, αφού ξεπλένονταν, τα περισσότερα
έφευγαν για το εξωτερικό. Αλλά ούτε και το ποσοστό που παρακρατούσαν για
ξέπλυμα χρησιμοποιείτο στον όμιλο. Ταξίδευαν όλα μαζί στο εξωτερικό και η
μοιρασιά γινόταν εκεί. Κάθε φορά που ήθελαν να προβούν σε αποστολή στο
εξωτερικό, λάμβαναν κάποιο δάνειο από συγκεκριμένες τράπεζες με εντελώς
αδιαφανείς διαδικασίες, το οποίο τους χρησίμευε για να αποδεικνύουν στην
Τράπεζα της Ελλάδος ότι είχαν νόμιμα χρήματα και άρα μπορούσαν να τα στέλνουν
στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα, όμως έστελναν τα κλεμμένα».
