Γράφει ο Κωνσταντίνος Μάντζαρης
Εκδότης Onus News,
onusnewsgr.blogspot.com
Mail:
economistmk@gmail.com, onusnews@gmail.com
Όλη η περίοδος από το 1976 έως το 2009, δείχνει το
πραγματικό πρόσωπο των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν, της Νέας Δημοκρατίας και
του ΠΑΣΟΚ. Η κρίση δεν ήλθε από το πουθενά. Τα δύο κόμματα βοήθησαν στη
δημιουργία της σημερινής κρίσης, που βέβαια ενισχύθηκε και από τις παγκόσμιες
τάσεις της αγοράς.
Οι δημόσιοι
υπάλληλοι αυξήθηκαν κατά 150%, ενώ από το 2000 και μετά το μισθολογικό κόστος
του δημοσίου στην Ελλάδα ξεπέρασε τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Ακόμα, οι
πρωτογενείς δαπάνες του κράτους εκτοξεύθηκαν από τα 30,4 δισ. ευρώ στα 57,9
δισ. ευρώ, σημειώνοντας άνοδο 90,5% μόνο κατά την περίοδο 2000-2009.
Οι απασχολούμενοι
στον δημόσιο τομέα αυξήθηκαν κατά 17% κατά την περίοδο 2000-2009, ποσοστό που
προκύπτει μετά από τις αποχωρήσεις δημοσίων υπαλλήλων λόγω συνταξιοδότησης.
Κατά τη συγκεκριμένη περίοδο οι προσλήψεις ξεπέρασαν τα 130.000 άτομα, όπως
προκύπτει από τα στατιστικά που έχουμε στη διάθεσή μας.
Σύμφωνα με την ΤτΕ,
εάν την περίοδο 2000-2009 οι μισθολογικές δαπάνες στον δημόσιο τομέα παρέμεναν
στο ύψος του πληθωρισμού και αν ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων δεν αυξανόταν
αλλά παρέμενε σταθερός, τότε το σημερινό χρέος της χώρας θα ήταν κατά 30%
χαμηλότερο.
Ταυτόχρονα, εάν τα
φορολογικά έσοδα διατηρούνταν στο 43,5% που ήταν το 2000 και εάν δεν έφθαναν στο
37,3% το 2009, τότε το χρέος θα ήταν ακόμη χαμηλότερα κατά 26% του ΑΕΠ. Δηλαδή
σωρευτικά, το δημόσιο χρέος θα ήταν χαμηλότερο κατά 57% και θα βρισκόταν κάτω
από το όριο του 100% του ΑΕΠ, όπως επισημαίνει και το περιοδικό ΧΡΗΜΑ! Δηλαδή η
χώρα θα είχε αποφύγει την κρίση. Την ίδια ώρα, ο ιδιωτικός τομέας μετρά 1,5
εκατ. ανέργους και γύρω στις 300.000 «λουκέτα» επιχειρήσεων.
