Γράφει ο Γιώργος Παυλόπουλος
O Ουκρανός
πρωθυπουργός, Αρσένι Γιατσενιούκ, απείλησε χθες να διακόψει τη μεταφορά κάθε
ρωσικού προϊόντος διαμέσου του εδάφους της χώρας του -συμπεριλαμβανομένων, όπως
είπε, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Ακριβώς γι' αυτόν τον
λόγο, το πιθανότερο είναι πως οι Ευρωπαίοι -Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί και
λοιποί- θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να μην επιτρέψουν στο Κίεβο (όπου ο
λόγος τους σαφώς περνάει...) να ξεκινήσει ένα γενικευμένο ενεργειακό πόλεμο με
τη Μόσχα.
Aκόμη και αν αυτό
το σενάριο αποτραπεί, όμως, τα υπόλοιπα μέτρα που εξήγγειλε χθες ο Γιατσενιούκ
δεν είναι άνευ σημασίας. Διότι, σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό των κρατικών
τραπεζών της Ρωσίας από τις ευρωπαϊκές αγορές και την ουσιαστική διακοπή των
εμπορικών συναλλαγών με την E.E. σε πολλούς τομείς, οδηγούν αντικειμενικά στο
να κοπεί ο «ομφάλιος λώρος» που συνδέει τη Ρωσία με τη Γηραιά Ήπειρο μετά την
κατάρρευση της EΣΣΔ.
Aς το διατυπώσουμε πιο απλά. Tα προηγούμενα χρόνια και ειδικά από τότε που ανέλαβε το τιμόνι του
Κρεμλίνου ο Βλαντιμίρ Πούτιν, Ρωσία και Ευρώπη αύξαναν συστηματικά τις
οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές τους, οι οποίες πλησίασαν πέρυσι σε αξία
τα 400 δισ. ευρώ. Πλέον, για τους Ρώσους, η E.E. είναι ο
σημαντικότερος εμπορικός τους εταίρος, ενώ για τους Ευρωπαίους ο μόνος που
ξεπερνά σε σημασία τον μεγάλο εξ Ανατολών γείτονά τους είναι οι HΠA. Tο ίδιο διάστημα, σε πολιτικό επίπεδο, έστω και
με πιο βραδύ ρυθμό, είχαν αρχίσει να γκρεμίζονται τα τείχη του Ψυχρού Πολέμου,
με τη διμερή συνεργασία να διευρύνεται και να γίνεται ολοένα πιο στενή και
συστηματική -διευκολύνοντας και την επιχειρηματική συνεργασία.
Δεν είναι τυχαίο, από
αυτή την άποψη, ότι περίπου 6.000 γερμανικές επιχειρήσεις έχουν επενδύσεις και
δραστηριοποιούνται στη Ρωσία, ενώ από την άλλη, οι περισσότεροι Ρώσοι ολιγάρχες
κάνουν επικερδείς μπίζνες στην Ευρώπη, όπου επενδύουν και σημαντικό μέρος των
κεφαλαίων τους. Mε τις τελευταίες
εξελίξεις, όμως, η συνέχιση αυτής της διαδικασίας τίθεται εν αμφιβόλω. Είναι δε
σίγουρο ότι θα διακοπεί και μάλιστα βίαια εφόσον ο Πούτιν αποφασίσει τελικά να
στείλει τα στρατεύματά του στις φιλορωσικές περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας
-κάτι για το οποίο πολλοί (ειδικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού) τον πιέζουν
ασφυκτικά, ελπίζοντας ότι θα υποκύψει στον... πειρασμό.
Σε μια τέτοια περίπτωση,
οι ολιγάρχες και συνολικά η ρωσική ελίτ θα κληθούν να επιλέξουν ξεκάθαρα πλευρά.
Είτε θα προτιμήσουν την Ευρώπη (και τις HΠA, κάτι που
σημαίνει ότι θα πρέπει να ανατρέψουν τον Πούτιν είτε θα στρέψουν εξ ολοκλήρου
το ενδιαφέρον τους στην Kίνα και τις άλλες
χώρες των Brics, επιταχύνοντας την αναδιάταξη των
διεθνών γεωπολιτικών και οικονομικών συσχετισμών. Ήδη, πάντως, η Βραζιλία και η
Τουρκία είναι δύο από τις χώρες που προσφέρονται να καλύψουν τα προϊόντα που
δεν θα αγοράζει πλέον η Ρωσία από τους Ευρωπαίους (και όχι μόνο) αγρότες και
κτηνοτρόφους...
(Πηγή: Ημερησία)
