Την Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2064 στις Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν
προεδρικές εκλογές. Ο άνθρωπος που θα εκλεγεί πρόεδρος μπορεί να μην έχει
γεννηθεί ακόμα. Αν, όμως, δεν έχει τελειώσει ο κόσμος, η ψηφοφορία θα γίνει
εκείνη τη μέρα.
Αλλά ας δεχθούμε
ότι εκεί το σύστημα είναι διαφορετικό και ευνοεί την εκλογική συνέπεια. Στις
χώρες υψηλού πολιτικού πολιτισμού η έννοια των πρόωρων εκλογών είναι, σχεδόν,
ξένη καθώς έχει συνδεθεί με την αστάθεια, την ανωμαλία. Θυμηθείτε ότι το Βέλγιο
ήταν για μήνες χωρίς κυβέρνηση και το κράτος λειτουργούσε. Λογικό. Εκεί δεν
χρειάζεται να τοποθετηθεί υπουργός και γενικός γραμματέας για να λειτουργήσει ο
μηχανισμός. Εκεί ο υπουργός υπηρετεί τον μηχανισμό. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο.
Ο Ν. Βούτσης
επιβεβαίωσε αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να πάει σε
εκλογές το φθινόπωρο. Και η μοναδική περίπτωση για να αποτραπεί κάτι τέτοιο
είναι να έρθει απαγορευτικό από τις Βρυξέλλες. Βέβαια δεν αποκλείεται οι
εταίροι να συναινέσουν, αν δουν θετικά την προοπτική ισχυροποίησης του Τσίπρα
με ταυτόχρονη αποδυνάμωση των ακραίων του ΣΥΡΙΖΑ. Ε, και; Τα κοινωνικά και
πολιτικά αντανακλαστικά διεγείρονται αυτόματα.
Στην Ελλάδα όταν
γίνονται εκλογές δεν αλλάζει η κυβέρνηση. Αλλάζει ο κόσμος ολόκληρος. Η αγορά
«παγώνει», δουλειές σταματούν, πονηροί προετοιμάζονται για πλιάτσικο, το κράτος
μεταβιβάζεται σε άλλο ιδιοκτήτη. Δεν αλλάζουν μόνοι οι άνθρωποι. Αλλάζουν και
οι καρέκλες. Και αυτός είναι ακόμα ένας λόγος για τον οποίο τα κόμματα
αρνούνται τη συνταγματική αναθεώρηση και τον προσδιορισμό σταθερής ημερομηνίας
εκλογών.
Οι πρόωρες εκλογές
παραμένουν, πάντα, όπλο στη διάθεση του πρωθυπουργού που θα τις προκηρύξει ως
ορίζει το προσωπικό και κομματικό συμφέρον. Ομοίως, ευνοούν και τον αρχηγό της
αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν αρχίζει και τις διεκδικεί μετά το πρώτο έτος
του κυβερνητικού βίου. Έχει ένα στόχο, διατηρεί σε ετοιμότητα τον κομματικό
στρατό και τους υψηλούς τόνους στο πολιτικό ακροατήριο. Τι να σου κάνει ένας
αρχηγός αντιπολίτευσης που πρέπει να περιμένει τέσσερα χρόνια;
Το 2004 ήταν η
τελευταία φορά που οι εκλογές έγιναν σε απόσταση τετραετίας από την προηγούμενη
αναμέτρηση. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, από τη νίκη Καραμανλή, το 2004, μέχρι
σήμερα, θα έπρεπε να έχουμε περάσει μόνο άλλες δύο φορές από τις κάλπες. Μα, θα
μπορούσαν να σταθούν οι προηγούμενες κυβερνήσεις; Φυσικά, αν το πολιτικό μας
σύστημα λειτουργούσε υπό συνθήκες ενός άλλου πολιτισμού, όπου η χώρα οδηγείται
σε εκλογές μόνο αν η κυβέρνηση χάσει τη Δεδηλωμένη.
Εδώ, όμως,
ευτελίζουν το Σύνταγμα, επικαλούμενοι σπουδαίο εθνικό λόγο. Θα το κάνει και ο
Τσίπρας που, ως γνωστόν, είναι κάθε λέξη του Συντάγματος. Κάπως έτσι, το
πολιτικό προσωπικό, αντί να αφοσιωθεί στη διάσωση της χώρας, θα αναλωθεί στην
προσπάθεια επανεκλογής του. Και τα πάντα θα μπουν σε κατάσταση αναμονής και
αμφισβήτησης για τη μέρα που θα ξημερώσει και τη νύχτα που θα νυχτώσει. Να
γιατί οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι ψηφίζουν στις 4 Νοεμβρίου του 2064, ενώ εμείς
δεν ξέρουμε αν την ίδια μέρα θα υπάρχουμε ως χώρα.
Πηγή:
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου