«Βομβαρδισμός στην Τρίπολη της Λιβύης». Αυτός θα μπορούσε να είναι τίτλος ταινίας δράσης αμερικανικής παραγωγής. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα αληθινό σενάριο των τελευταίων ημερών, του οποίου ο δημιουργός είναι το κατά τα άλλα ανθρωπιστικό ΝΑΤΟ και οι συμμαχικές δυνάμεις. Στον απολογισμό αυτών των επιθέσεων προστίθεται πλέον και ο θάνατος του νεότερου γιου του Μουαμάρ Καντάφι, του 29χρονου Σαίφ αλ-Αράμπ, αλλά και τρία από τα εγγόνια του.
Η λογική έχει χαθεί. Μαζί με αυτή και ο «πλάγιος» σκοπός του πολέμου. Ο πραγματικός σκοπός, όπως άλλωστε το έχουν τονίσει πολλά μέσα ενημέρωσης, είναι δίχως αμφιβολία η διαχείριση των φυσικών πόρων της Λιβύης. Με τη Λιβύη να αντιστέκεται, ο πόλεμος δε θα τελειώσει όσο γρήγορα ήθελαν οι δυνάμεις των δυτικών. Η πολιτική της Λιβύης φαίνεται να είναι η άμυνα, με στιγμές αντεπίθεσης. Τι θα συμβεί όμως εάν αρχίσει την κατά μέτωπο επίθεση στα άλλα κράτη που έχουν κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της; Ο αρχηγός της Λιβύης αυτή τη στιγμή, ο Μουαμάρ Καντάφι, δύσκολα θα ηττηθεί μέσα στο Μάιο, ενώ εξίσου δύσκολο είναι να παραμείνουν οι δυτικές δυνάμεις στη Λιβύη για αρκετούς μήνες ακόμα. Το καλοκαίρι πιθανότατα να έχουμε τον τελικό νικητή, καθώς η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Το κέντρο διοίκησης και στρατηγικού σχεδιασμού του Καντάφι καταστράφηκε, ενώ και τα υπόλοιπα στρατηγικής σημασίας σημεία για τη Λιβύη είναι πλέον διαλυμένα. Ο εμφύλιος έχει είδη αρχίσει, με τους συμμάχους να μην αγχώνονται ιδιαίτερα γνωρίζοντας πως στη χώρα τους δε διαπράττονται εχθροπραξίες.
Όσον αφορά τον εμφύλιο, το Σάββατο σύμφωνα με τους αντικαθεστωτικούς, οι λιβυκές κυβερνητικές δυνάμεις με εξήντα δύο οχήματα κατέλαβαν την όαση του Τζάλο, σε απόσταση περίπου 300 χιλιομέτρων νοτίως της Βεγγάζης, σκοτώνοντας έξι πολίτες, πέντε υπαλλήλους αρτοποιείου και έναν πολίτη που εκείνη τη στιγμή αγόραζε ψωμί. Το κλίμα διχασμού μόνο τυχαίο δεν είναι…
