Σε αυτό το άρθρο θα ήθελα να διαβάσετε προσεκτικά απόσπασμα ομιλίας του κ. Παπανδρέου, που πραγματοποιήθηκε πριν από τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης: […] Όταν ανέλαβα Πρωθυπουργός σε αυτή τη χώρα, κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν το τεράστιο χρέος, τα τεράστια ελλείμματα ως σύμπτωμα, βέβαια, του προβλήματος που είχαμε μπροστά μας. Βαθύτερα ήταν ότι δεν είχαμε ανταγωνιστική οικονομία, ότι αγοράζαμε περισσότερα ξένα προϊόντα απ’ ό,τι πουλούσαμε ελληνικά, ότι ουσιαστικά ήταν σε αργία η αγροτική παραγωγή, ένας τομέας εν δυνάμει δυναμικός.
Ένα μεγάλο μέρος της παραγωγικής, κατά τα άλλα, κοινωνίας ζούσε παρασιτικά από το κράτος, από επιδοτήσεις, από πρόωρες συντάξεις, από εργολαβίες που ποτέ δεν τελείωναν, από φάρμακα που πληρώναμε πολλαπλά, από προμήθειες αδιαφάνειας, διαφθορά, ρουσφέτι - ο νέος μόνο στο Δημόσιο έβλεπε μέλλον - από φοροαπαλλαγές και ανισότητες σε ομάδες, όπως οι χαριστικές πράξεις για ασφαλιστικές εισφορές των τραπεζών, από ιδιαίτερα προνόμια. Ζούσαμε, λοιπόν, από ένα κράτος πελατειακό και όχι παραγωγικό. Από την άλλη, λέγαμε, γι’ αυτό το κράτος: Μην πληρώνουμε φόρους, επειδή είναι άδικοι. Μην πληρώνουμε διόδια. Μην πληρώνουμε εισιτήρια. Πληρώστε, όμως, κάτω από το τραπέζι την εφορία, πληρώστε το φακελάκι, πληρώστε το γρηγορόσημο. Βγάλτε τα λεφτά σας έξω, να φέρουμε, όμως, τον επενδυτή να φέρει τα δικά του λεφτά, που ξέρουν από την παλιά τους εμπειρία ότι ερχόντουσαν για να τους γδάρει κάποιος, να το πούμε πολύ λαϊκά. Θέλαμε, όμως, από την άλλη και σωστή παιδεία, δικαίως και δωρεάν παιδεία, δικαίως και δωρεάν υγεία, δικαίως και πρόνοια και κρατικές επενδύσεις σε έργα στην περιφέρεια και όχι μόνο σε υποδομές, δικαίως, αλλά όλα αυτά μαζί δεν πάνε, κύριε Τσίπρα.
Όλα αυτά μαζί δεν γίνονται και το κράτος αυτό λύγισε. Γι’ αυτό είμαστε αντιεξουσιαστές, γιατί είμαστε ενάντια σ’ αυτού του τύπου την εξουσία, σ’ αυτού του τύπου το κράτος. Εμείς θέλουμε ένα κράτος, όχι μεγάλο και σπάταλο και πελατειακό, σωστό δίκαιο με διαφάνεια και βεβαίως, να υπηρετεί τον πολίτη με σωστές υπηρεσίες, αλλά αυτό το κράτος ήταν τεράστιο, συγκεντρωτικό, αναποτελεσματικό, παρασιτικό, πελατειακό. Όταν ανέλαβα, λοιπόν, οι αγορές δεν μας δάνειζαν. Το ξέρετε. Δεν μας δάνειζε κανείς από κάποια στιγμή και μετά. Πήγα εγώ και ζήτησα στήριξη από τους εταίρους μας. Τι είπαμε πολύ απλά: «Δώστε μας χρήματα για να μην καταστραφούμε.» Τι είπαν, λοιπόν, μετά από δυσκολίες; «Nα σας δώσουμε χρήματα. Για πόσο χρόνο; Εσαεί; Σαφώς όχι. Όσο χρειάζεται για να βάλετε τάξη στην οικονομία σας, αλλά κάντε οικονομίες και μάλιστα, βάζοντας τάξη στην οικονομία σας φτιάξτε και μια οικονομία βιώσιμη για να μην μας χρειάζεστε, για να σταθείτε στα δικά σας πόδια, με τις δικές σας δυνάμεις.» […] (Βουλή 10.06.2011)
