Στις 17 Σεπ 2011,
μια λαϊκή έκφραση απαξίωσης ξεκίνησε στην καρδιά του οικονομικού κέντρου του
κόσμου στο κάτω Μανχάταν της Νέας Υόρκης, γνωστό επίσης στον κόσμο και ως
ίδρυμα «Wall Street». Από τις 26 του Σεπτέμβρη έχουν γίνει πάνω από 80
συλλήψεις και υπάρχουν πολλές καταγεγραμμένες περιπτώσεις βίας και κακοποίησης
προερχόμενες από την αστυνομία και τις εκεί δυνάμεις ασφαλείας.
Ωστόσο, οι
διαδηλωτές παραμένουν σε επαγρύπνηση καθώς θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει
ένα γεγονός ορόσημο, το οποίο θα έχει απήχηση για αρκετό καιρό ακόμα.
Το Κίνημα Zeitgeist
θα ήθελε να προσφέρει δημοσίως την υποστήριξή του σε αυτή τη βασική έκφραση.
Καθώς ο κόσμος
συνειδητοποιεί το αποτυχημένο οικονομικό σύστημα και με τις αυξανόμενες
πολιτικές αναταραχές να αναδύονται χωρίς προκαταλήψεις περί εθνικής κυριαρχίας,
θρησκείας ή πολιτικής πίστης, μια νέα, ενωτική προοπτική κερδίζει σιγά-σιγά
έδαφος η οποία υπερβαίνει το πλαίσιο που πολλοί από εμάς ψευδώς
αντιλαμβανόμαστε σαν εμπειρικό στον τρόπο ζωής μας.
Με το αργό τσάκισμα
του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, καθώς η αυτοματοποίηση των μηχανών
συνεχίζει να αντικαθιστά την ανθρώπινη εργασία προς όφελος του εταιρικού
κέρδους, μειώνοντας ταυτόχρονα την αγοραστική δύναμη και ως εκ τούτου
καταπνίγοντας αναπόφευκτα τη λεγόμενη «Οικονομική Ανάπτυξη» με την ολοένα
επεκτεινόμενη Κρίση Χρέους που γεννήθηκε από το Σύστημα Δανεισμού Κλασματικού
Αποθέματος και με την απλή πραγματικότητα ότι το χρήμα δημιουργείται από το
χρέος και πωλείται ως εμπόρευμα σε αντάλλαγμα για Τόκους - Τόκοι, οι οποίοι
μπορούν να ξαναδημιουργηθούν μόνο μέσα από περισσότερες πωλήσεις δανείων με τα
επικείμενα στρατιωτικά προγράμματα να αναπτύσσονται σε όλες σχεδόν τις μεγάλες
δυνάμεις, καθώς η οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με μια εκκρεμή ενεργειακή
κρίση, όντας βασισμένοι στους υδρογονάνθρακες, αρχίζει να αναδεικνύει ένα
πρωτοφανές στάδιο παγκόσμιας σύγκρουσης μαζί με την ψυχολογία των αγορών για
Κατανάλωση βασισμένη στη Συνεχή Ανάπτυξη που συνεχίζει να εισχωρεί και να
στρεβλώνει τις αξίες μας και τη σημασία του να ζεις σε αρμονία με τη φύση σε
ένα πεπερασμένο πλανήτη…
… ίσως έφτασε ο καιρός να δούμε πως τα
σημερινά κοινωνικά προβλήματα δεν οφείλονται σε καμία γενική πολιτική,
διοίκηση, ούτε καν στην λεγόμενη «εταιρική απληστία». Το αληθινό σημερινό
πρόβλημα είναι στην πραγματικότητα συστημικό, μέσα απ' το ίδιο το κεντρικό
θεμέλιο που καθορίζει το Οικονομικό μας Σύστημα και την ψυχολογία που
ενισχύεται και ανταμείβεται.
Η ιστορική
ψευδαίσθηση που συνεχίζεται ως τις μέρες μας είναι πως πρέπει ρητά να «φταίει»
κάποιος ή κάποια ομάδα. Αντί να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στα 400 άτομα
που έχουν περισσότερο πλούτο από 150 εκατομμύρια ανθρώπους στην Αμερική ή στο
γεγονός ότι παγκοσμίως το 1% του πληθυσμού της γης κατέχει περισσότερο πλούτο
από το 40%, ας αναρωτηθούμε το πώς είναι άραγε δυνατόν να εκδηλώνονται τέτοια
φαινόμενα, και πιο επικριτικά, γιατί να περιμένουμε κάτι λιγότερο; Σκεφτείτε
το.
Άλλωστε, αυτό είναι
η «Ελεύθερη Αγορά», έτσι δεν είναι; Σε αντίθεση με τις στατιστικά άκυρες
υποθέσεις αποδοτικότητας που κάνουν οι περισσότεροι Οικονομολόγοι της
Αγοράς, η Ελεύθερη αγορά απλά σημαίνει πως ο οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει ό,τι
θέλει και να το μεγιστοποιήσει όπως το θέλει, μέσα στα όρια της νόμιμης
νομοθεσίας μία νόμιμη νομοθεσία, η οποία, ας μη γελιόμαστε, είναι επίσης προς
πώληση στην Ελεύθερη Αγορά όπως είναι και οι πολιτικές προσωπικότητες, τα
ελεγκτικά θεσμικά όργανα και όποια άλλη κοινωνική οντότητα μπορείτε να
σκεφτείτε.
Τίποτα δεν είναι
πιο ιερό από την αύξηση του χρηματικού κέρδους και όποια στιγμή ένα άτομο ή μία
ομάδα φέρνουν στο προσκήνιο κάποιες επιζήμιες κοινωνικές ή
περιβαλλοντικές συνέπειες αυτού του συστήματος, στιγματίζονται ώστε να
καταστέλλονται και να εκφοβίζονται άλλοι επιπρόσθετοι επικριτές όπως με το να
χαρακτηρίζονται «Σοσιαλιστές» ή «Κομμουνιστές».
Επιπλέον, ενώ
διαδηλωτές σήμερα σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να καταδικάζουν την χρηματική
επιρροή στις κοινωνικές συναλλαγές, όπως τον νομικό θεσμό των Εταιρικών Λόμπι,
ακόμη και όταν χρησιμοποιούν γλαφυρούς όρους όπως «Εταιρειοκρατία»,
«Πελατειακός Καπιταλισμός», ακόμα και «Φασισμός», φαίνεται να έχουν παρεξηγήσει
αυτό που είναι και ήταν πάντα αυτό το σύστημα.
Το οικονομικό
μοντέλο της Ελεύθερης Αγοράς είναι μία αποσπασματική, αντιεπιστημονική άναρχη
οργάνωση, στην οποία υποτίθεται ότι κάθε άτομο ή ομάδα με αρκετά χρήματα, και
ως εκ τούτου δύναμη, θα είναι «υπεύθυνοι» για τις πράξεις τους τόσο απέναντι
στην κοινωνία όσο και απέναντι στο περιβάλλον. Το πρόβλημα είναι ότι η έννοια
του να είσαι «οικονομικά υπεύθυνος», ουσιαστικά σημαίνει να εκμεταλλεύεσαι, να
χειραγωγείς και να αμελείς τόσο την κοινωνία όσο και το περιβάλλον καθώς η
κύρια κινητήρια δύναμη του συστήματος είναι η Αναποτελεσματικότητα. Όσα
περισσότερα προβλήματα υπάρχουν στην κοινωνία γενικά, τόσες περισσότερες θέσεις
εργασίας δημιουργούνται και όλο περισσότερο πλουτίζει το ανώτερο 1% του
πληθυσμού. Υπάρχει μια εμπειρική αποσύνδεση από αυτό που πραγματικά υποστηρίζει
τη ζωή και καμία αλλαγή στην κεντρική δομή του κινήτρου της νομισματικής αγοράς
δεν θα μπορούσε να το αλλάξει.
Σε ένα διαφορετικό
επίπεδο, αυτό το σύστημα, σαν ιστορική εξέλιξη, βασίζεται ουσιαστικά σε μια
πολιτισμικά ηγεμονική εξαπάτηση. Από τη στιγμή που αποκτιέται ένα οικονομικό
προνόμιο, συνήθως διατηρείται. Αυτός είναι ο λόγος που καθετί σ' αυτό το
σύστημα ευνοεί τους πλούσιους, μέσα από την γενικότερη δομή και εγγενή λογική
του. Κι ενώ ο κόσμος μπορεί να διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι τα υψηλόβαθμα
στελέχη των Hedge Fund κερδίζουν πάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο,
τις περισσότερες φορές δεν εναντιώνεται στο σύστημα επιτοκίων που ανταμείβει
όσους έχουν υψηλές αποταμιεύσεις και φορολογεί ουσιαστικά μόνο αυτούς που
παίρνουν δάνεια. Ενώ μπορείς να αγοράσεις το σπίτι σου με δάνειο πληρώνοντας
χιλιάδες σε τόκους σ' ένα χρόνο, ένας πλούσιος μπορεί να κάνει μια επένδυση σε
ασφάλιστρα κινδύνου και να κερδίσει αφορολόγητο εισόδημα απλά και μόνο επειδή
διαθέτει χρήματα.
Ο ταξικός
διαχωρισμός και η διαιώνισή του και το άνοιγμα της ψαλίδας του πλούτου δεν
είναι ένα παραπροϊόν. Είναι αναπόφευκτο. Στην Ελεύθερη Αγορά, ο καθένας είναι
στην πραγματικότητα «ελεύθερος» να αφαιρέσει την ελευθερία των άλλων απλά μέσω
οικονομικών πιέσεων που παράγονται από το ίδιο το παιχνίδι. Είσαι τόσο
ελεύθερος όσο είναι το μέγεθος του πορτοφολιού σου. Ο όρος «Θεσμικός Ρατσισμός»
επινοήθηκε από τον ακτιβιστή για τα πολιτικά δικαιώματα Stokely
Carmichael στην δεκαετία του '60 και αναφέρεται στο πόσο συχνά οι υποβόσκουσες
και μη αντιληπτές πολιτικές και οι δομές του κοινωνικού συστήματος υπονομεύουν
την Αφρο-Αμερικάνικη ευημερία και ισότητα. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι μια
απλή παραλλαγή της «Θεσμικής Διαστρωμάτωσης των Τάξεων».
Η ίδια η Wall
Street, η οποία είναι το έσχατο παράδειγμα στο κυνήγι του χρήματος ως
εμπoρεύσιμου αγαθού, μακριά από κάθε μορφή πραγματικής δημιουργίας ή κοινωνικής
συνεισφοράς, είναι φυσιολογικά μία οντότητα που ενδείκνυται για συμβολική
εναντίωση, αφού κατ' ελάχιστον δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν, και σίγουρα δεν θα
έπρεπε να έχει την τεράστια επιρροή που έχει στην σταθερότητα της παγκόσμιας
οικονομίας σήμερα, ανεξάρτητα από τα εγγενή ελαττώματα που επισημάνθηκαν.
Παρόλα ταύτα,
πρέπει ξανά να ξεκαθαρίσουμε ότι η Wall Street και το Τραπεζικό Σύστημα δεν
είναι η πηγή των προβλημάτων μας. Αποτελούν ένα σύνολο συμπτωμάτων ενός
Οικονομικού Συστήματος το οποίο θα συνεχίσει να καταρρέει από το ίδιο το βάρος
των εσφαλμένων και κατά πολύ ξεπερασμένων υποθέσεων σχετικά με την ανθρώπινη
συμπεριφορά και τους περιβαλλοντικούς συσχετισμούς.
Έτσι γεννιέται η εξής
ερώτηση: τι βάζουμε στην θέση του; ~Ζ
Το Κίνημα Zeitgeist
είναι μια παγκόσμια ομάδα ακτιβιστών για την αειφορία, που εργάζεται για να
ενώσει τον κόσμο στον κοινό στόχο της βιωσιμότητας του είδους πριν να είναι
πολύ αργά. Είναι ένα κοινωνικό κίνημα και όχι πολιτικό, με πάνω από 1100
τμήματα σε όλες σχεδόν τις χώρες.
Διχαστικές
αντιλήψεις όπως έθνη, κυβερνήσεις, φυλές, πολιτικά κόμματα, θρησκείες, δόγματα
ή τάξεις είναι διακρίσεις μη λειτουργικές από την οπτική του Κινήματος.
Αντίθετα, αναγνωρίζουμε τον κόσμο ως ένα σύστημα και το ανθρώπινο είδος ως μια
ενιαία μονάδα που μοιράζεται έναν κοινό οικότοπο. Η πρωταρχική μας πρόθεση θα
μπορούσε να συνοψιστεί ως, «η εφαρμογή της επιστημονικής μεθόδου για την
κοινωνική μέριμνα.»
(πηγή: tzm.gr)
