Η πολιτική που ακολουθεί
η κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά και η προηγούμενη του Παπανδρέου, ονομάζεται
πολιτική της οικονομικής ύφεσης. Πρόκειται για ένα οικονομικό εργαλείο που το
χρησιμοποιούν για να επιφέρουν έμμεσα αλλαγές μεγάλου βεληνεκούς.
Τα εργαλεία της πολιτικής
αυτής είναι η οικονομική ύφεση, η οποία -υποτίθεται- αναγκάζει τις επιχειρήσεις
να μειώσουν τις τιμές, ενώ ταυτόχρονα θα μειώνεται και η ανεργία, η οποία με τη
σειρά της υποχρεώνει τους εργαζομένους να δεχθούν χαμηλότερες αμοιβές και να γίνουν
-δήθεν- ανταγωνιστικοί. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής όμως δεν είναι τα
αναμενόμενα. Μέχρι σήμερα η ελληνική οικονομία ζει μόνο τις παρενέργειες της
πολιτικής αυτής, που είναι η βαθιά και πραγματική ύφεση, η μεγέθυνση της
αντίθεσης μεταξύ φτωχών και πλουσίων, αλλά και η συνεχόμενη αύξηση της
ανεργίας, με περισσότερους από ένα εκατομμύριο έλληνες δίχως εργασία.
Τι γίνεται λοιπόν σήμερα;
Δίχως αμφιβολία έχει ήδη αρχίσει η εφαρμογή της τακτικής της εσωτερικής υποτίμησης,
η οποία και αμφισβητείται σφόδρα από πολλούς. Η ανταγωνιστικότητα της χώρας δε
λύνεται σε μία μέρα. Το πρόβλημα πηγάζει από βαθύτερα αίτια, εκεί όπου οι
πολιτικοί μας δε βάζουν τις γνώσεις που απέκτησαν από τα δεκάδες πτυχία που
κορνιζάρουν στους τοίχους των πολυτελών σπιτιών τους. Το κόστος εργασίας δεν
αποτελεί πρόβλημα στον ανταγωνισμό της χώρας. Αντίθετα η μείωση της ρευστότητας
και της εμπορευσιμότητας των ειδών είναι συνέπεια μίας ανύπαρκτης πολιτικής των
τελευταίων δεκαετιών.
Άλλωστε, ακόμα και εάν
μειώνεται το κόστος εργασίας, με τους μισθούς να υποτιμόνται περαιτέρω κατά 22%
βάσει της συμφωνίας του δεύτερου Μνημονίου, οι τιμές των αγαθών και προϊόντων δεν
υποχωρούν, παρά μόνο πολύ αργά, και σε περιορισμένες κατηγορίες αγαθών και
υπηρεσιών. Τα καρτέλ παραμένουν ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που δε
διορθώνεται η αγορά, με αποτέλεσμα σήμερα, έπειτα από τεράστιες περικοπές, η
ύφεση να βαθαίνει ακόμα περισσότερο.
Ο φόβος ότι οδηγούμαστε
σε χρεοκοπία, πρέπει να σταματήσει. Ναι, θα οδηγηθούμε στη χρεοκοπία εφόσον αφήνετε
τους Γερμανούς και τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν επί δεκαετίες να συνεχίζουν το
παλιό τους κόλπο. Αρχικός στόχος είναι η ομάδα των πολιτών που δεν κατανοούν
και μπορούν να εκμεταλλευτούν τη γενική χαλαρότητα και το φόβο που έχουν μη
χρεοκοπήσουν. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί που άφησαν τα πράγματα στην τύχη τους. «Η εμπειρία μου στη
ζωή είναι ότι τα πράγματα που αφήνονται στην τύχη τους δεν γίνονται σωστά»,
έλεγε ο Thomas Huxley. «Υποτιμάμε με
τις επιλογές μας τους ίδιους τους εαυτούς μας», θα έλεγε κάποιος εύστοχα
σήμερα.
