Για αρχή θα
δανειστώ τα λόγια του Πέτρου Κωστόπουλου, σε μία από τις τελευταίες
συνεντεύξεις του (θα καταλάβετε γιατί): «Γιατί αν ο άνθρωπος δεν είναι σκληραγωγημένος
από παθήματα του παρελθόντος όλο και ψήνεται ότι την επόμενη μέρα θα προκύψει
ένα καλύτερο σενάριο. Πέφτει την πρώτη φορά η διαφήμιση 15%, λες, «πόσο να πέσει
την επόμενη, άλλα 15%;». Και πέφτει 30%. Μετά μετράς: 15% και 30% ίσον 45%.
«Πόσο να πέσει, η πουτ##α ακόμα;», αναρωτιέσαι και πέφτει άλλα 40%. Και μετά
ξεκινάει φέτος με πτώση 50%. Άβυσσος».
Πιστεύω πως η περίπτωση
αυτή αντικατοπτρίζει πλήρως την ελληνική πραγματικότητα. Ακόμα και ο ίδιος ο
αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος γελούσε, όταν
ο δημοσιογράφος του είπε ότι γινόμαστε Εσθονία. «Η Εσθονία είναι πολύ πίσω από
εμάς», δήλωσε γελώντας και προφανώς ανενημέρωτος. Αλήθεια τι έχει η Εσθονία; Θα
σας πω αμέσως τι έχει η Εσθονία. Πρόκειται για μία χώρα η ανταγωνιστικότητα της
οποίας την φέρνει στην 33η θέση παγκοσμίως, την ίδια στιγμή που η
Ελλάδα μόλις που προσπερνά χώρες όπως η Αρμενία, η Μογγολία και η Κένυα, καθώς
βρίσκεται στην 90η θέση, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις του
Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Εγώ θα χαιρόμουν
ιδιαίτερα εάν η Ελλάδα ήταν στη θέση της Εσθονίας. Αυτό γιατί αντιλήψεις του
τύπου αφού η διαφήμιση έπεσε ήδη 15%, δεν πάει άλλο κάτω, θα ήταν υπό
διαφορετικές προϋποθέσεις, τελείως ανυπόστατες. Η πτώση αντίληψης ως προς την
αίσθηση του marketing που
παρουσιάζουμε γενικά ως χώρα, όχι μόνο αρκεί για να μας ντροπιάζει έναντι της
Εσθονίας, αλλά αντίθετα μας οδηγεί απευθείας σε επιπλέον άδικα και δίχως ουσία
οικονομικά μέτρα. Η πορεία μας επομένως έχει ήδη χαραχτεί και δημιουργηθεί για
να εξυπηρετήσει έναν και μόνο σκοπό. Την πλήρη διάλυση.
Η πτώση συνεχίζεται σε
όλους τους τομείς. Οι καθηγητές των επόμενων ετών, όχι όσοι ήδη κατέχουν
θέσεις, αλλά οι νέες φουρνιές καθηγητών, θα επιβαρυνθούν με τη διαμόρφωση νέων
αντιλήψεων, που θα έχουν στόχο να ξεπεράσουν αυτήν την πτώση. Η διαδικασία
ωστόσο θα διαρκέσει μερικές δεκαετίες. Και όλα αυτά θα γίνουν, εάν και εφόσον
σταματήσει και η πτώση κομματικής και πολιτικής αντίληψης. Και μη ξεχνάτε, ότι
οι εκλογές που έρχονται ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία, πριν την ολική πτώση.
