γράφει ο Γιώργος Φετοκάκης
Γιατί δεν έχει νόημα να κατεβάσουμε όλο το
Internet. Για πολλούς το downloading αρχείων από το Internet αποτελεί χόµπι.
Αρέσκονται να περιπλανιούνται στο Web και να κατεβάζουν οτιδήποτε θεωρούν
ενδιαφέρον, από ταινίες και μουσική έως προγράμματα και συλλογές εικόνων.
Όλα αυτά τα αποθηκεύουν κάπου, ενδεχομένως
να παίρνουν και αντίγραφα σε DVD αυτών που έχουν κατεβάσει και να τα
αποθηκεύουν σε έναν ασφαλές, γι’ αυτούς, χώρο. Ωστόσο, το πιο πιθανό είναι
να µην ασχοληθούν ποτέ ξανά µε αυτά που κατέβασαν. Και είναι λογικό. Όσο πιο
πολλά πράγματα κατεβάζει κανείς, τόσο πιο δύσκολο είναι να ασχοληθεί µε αυτά.
Για να δει µια ταινία, για παράδειγμα θα πρέπει να θυσιάσει δύο ώρες από τον
ελεύθερο χρόνο του. Για να διαβάσει ένα βιβλίο ή ένα περιοδικό, θα χρειαστεί να
αφιερώσει περισσότερο ίσως χρόνο. Άρα δεν προλαβαίνει ούτε να δει, ούτε να
ακούσει, ούτε να διαβάσει όλα αυτά που κατεβάζει.
Γιατί το κάνει, λοιπόν; Απλώς για χόµπι, για
διασκέδαση, για να περάσει ευχάριστα ο χρόνος του, πιστεύοντας ότι κάνει κάτι χρήσιμο
[ή για να κατεβάσει κάτι που μπορεί να του φανεί χρήσιμο κάποια στιγμή]. Και
πώς νιώθει τώρα που τα πράγματα έχουν δυσκολέψει; Πού ψάχνει για την τελευταία
ταινία ευτραφούς ελληνίδας πορνοστάρ, για παράδειγμα, για να δει ότι τα links
και τα sites που τα περιέχουν απαλείφονται για λόγους προστασίας των πνευματικών
δικαιωμάτων; Αυτό είναι το παράλογο των downloads. Παλιά κατεβάζουμε τεράστιους
όγκους αρχείων και απλά τα συλλέγαμε χωρίς να τα χρησιμοποιούμε ποτέ. Σήμερα,
µας ενοχλεί όταν δεν μπορούμε να κατεβάσουμε τόσο εύκολα ένα αρχείο που
προστατεύεται µε πνευματικά δικαιώματα. Άσχετα µε το αν ο όποιος περιορισμός
που τίθεται καταργεί την ελευθερία διακίνησης ιδεών στο Internet. Σίγουρα
υπάρχουν και περιπτώσεις που κάποιοι κατεβάζουν νόμιμα αρχεία και τελικά τα χρησιμοποιούν.
Όμως, η πλειονότητα αυτών που κατεβάζουν μαζικά αρχεία από το Ιnternet, το
κάνουν για συλλεκτικούς σκοπούς, γιατί είναι εθισμένοι σε αυτό. Το κάνουν για
να αρχειοθετήσουν κάτι που πιθανότατα δεν θα χρησιμοποιήσουν ποτέ.
Και σταματούν µόνο όταν βαρεθούν [ή όταν
τους το απαγορεύσουν]. Που κάποια στιγμή θα βαρεθούν [ή θα τους το
απαγορεύσουν όπως σήμερα]. Είναι αναπόφευκτο και εξακριβωμένο.
(Πηγή: e-pcmag.gr)
