Αγαπητές και αγαπητοί Συνάδελφοι,
Στο δύσκολο αγώνα που δίνετε τους τελευταίους δύο μήνες κατά
της απόφασης για διαθεσιμότητα σημαντικού αριθμού συναδέλφων, στάθηκαν μέχρι
σήμερα στο πλάι σας ολόκληρη η Πανεπιστημιακή κοινότητα και η κοινωνία της
περιοχής μας.
Από τις Πρυτανικές αρχές και το Συμβούλιο του
Ιδρύματος μέχρι τον τελευταίο φοιτητή του Πανεπιστημίου Πατρών, η συμπαράσταση
ήταν δεδομένη και έλαβε πολλές μορφές. Στηρίχθηκε δε στην πεποίθηση ότι, εκτός
της οδυνηρής προοπτικής απώλειας της απασχόλησης των συναδέλφων, η απόφαση του
Υπουργείου ήταν άδικη και επιζήμια για το Πανεπιστήμιο. Επομένως ο αγώνας ήταν
όχι μόνο στήριξης των συναδέλφων που τίθενται σε διαθεσιμότητα, αλλά κυρίως
αγώνας για να προστατευτεί το Πανεπιστήμιό μας.
Αυτή η συμπαράσταση
όμως, η οποία στο ηθικό και συναισθηματικό επίπεδο, αλλά και σε αυτό της
αγωνίας για την υπεράσπιση του Πανεπιστημίου μας, παραμένει ισχυρή και
ειλικρινής, διακυβεύεται σήμερα υπό το βάρος της σταδιακής αποσύνθεσης του
Ιδρύματος. Αν ο αγώνας, ο οποίος ξεκίνησε με το ηθικό πλεονέκτημα του δίκαιου
των αιτημάτων και του ευγενούς στόχου να προστατευτεί το Πανεπιστήμιο, οδηγήσει
στην ουσία στην καταστροφή δομών και λειτουργιών του Πανεπιστημίου, στη ζημία
του κύρους και της αξιοπιστίας του, σε απώλεια νέων θέσεων εργασίας και πόρων,
τότε το ένα μετά το άλλο τα τμήματα της Πανεπιστημιακής κοινότητας θα άρουν την
υποστήριξή τους, αν δεν έχουν αρχίσει ήδη να το κάνουν. Στην περίπτωση αυτή, το
αποτέλεσμα της κρίσης κινδυνεύει να είναι όχι μόνο η απώλεια πολύτιμων συναδέλφων,
αλλά και μια βαθιά διχασμένη ακαδημαϊκή κοινότητα που δεν θα έχει τις δυνάμεις
να συνεχίσει τον αγώνα για το καλό του Πανεπιστημίου και της χώρας.
Ως μέλη του
Συμβουλίου Ιδρύματος αλλά και ως ενεργά μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας
γινόμαστε μάρτυρες ολοένα και πολλαπλασιαζόμενων περιπτώσεων, στις οποίες η
παρατεταμένη απεργία του διοικητικού προσωπικού επηρεάζει αρνητικά το
Πανεπιστήμιο και το μέλλον του. Απλήρωτοι προμηθευτές και ερευνητές στα όρια
της ατομικής εξαθλίωσης, απώλεια έργων και συνεπώς νέων ευκαιριών για έρευνα
και απασχόληση, αθέτηση συμφωνιών και συμβατικών υποχρεώσεων προς διάφορους
φορείς, μη εγγεγραμμένοι φοιτητές, πλημμελής διδασκαλία μαθημάτων και
εργαστηριακών ασκήσεων, είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες που παρατηρούμε σε
αυξανόμενο βαθμό τις τελευταίες εβδομάδες.
Το δικαίωμά σας
στην απεργία είναι δεδομένο. Ταυτοχρόνως όμως καθίσταται επιτακτική και η
ανάγκη λήψης μιας σειράς μέτρων, όπως είναι π.χ. ο καθορισμός προσωπικού
ασφαλείας, το οποίο θα διεκπεραιώνει τα επείγοντα ζητήματα. Είναι απαίτηση όχι
μόνο του Νόμου που προβλέπει την προάσπιση των αναγκών του κοινωνικού συνόλου
σε περιπτώσεις απεργίας, αλλά προκύπτει κυρίως από την ανάγκη να κρατηθεί η
κοινότητά μας ενωμένη στην προσπάθεια να προασπίσουμε μαζί το αγαθό που λέγεται
«καλό δημόσιο Πανεπιστήμιο».
Το Συμβούλιο του
Ιδρύματος
Πάτρα 24 Οκτωβρίου
2013
