Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) με αριθμό 1897/2000 (άρθρο 1,
παράρτημα 1 και άρθρο 2) και το ν. 1545/1985 (άρθρο 2, παρ. 1 εδαφ.)
ως «άνεργοι» θεωρούνται τα άτομα ηλικίας 15-74 ετών τα οποία α) δεν είχαν
εργασία β) ήταν διαθέσιμα στην αγορά εργασίας και γ) αναζητούσαν ενεργά
απασχόληση.
Επίσης στον
Κανονισμό ορίζεται ότι η εκπαίδευση και η κατάρτιση θεωρούνται ως μέσα
βελτίωσης της απασχολησιμότητας αλλά δεν αποτελούν μεθόδους αναζήτησης εργασίας
και ότι τα άτομα που συμμετέχουν σε σπουδές δεν θεωρούνται άνεργοι παρά μόνο
εάν είναι «διαθέσιμα για εργασία» και «σε αναζήτηση εργασίας».
Από τις ανωτέρω
διατάξεις του Κανονισμού που αποτελούν ένα δεσμευτικό κοινοτικό νομικό πλαίσιο,
σε συνδυασμό με τον ν. 1545/1985 που αναφέρει ότι «μαθητές, σπουδαστές ή
φοιτητές οποιασδήποτε εκπαιδευτικής βαθμίδας πρέπει να εγγραφούν στα μητρώα
(νεοεισερχόμενων ανέργων) μέσα σε 3 μήνες από τη λήψη του τίτλου σπουδών τους»
προκύπτει ότι α) η «εκπαίδευση» και η «κατάρτιση» αντιμετωπίζονται από τον
κοινοτικό νομοθέτη ως μέσα βελτίωσης της απασχολησιμότητας και όχι ως μέθοδος
αναζήτησης εργασίας επομένως οι φοιτητές δεν μπορούν να θεωρηθούν άνεργοι εκτός
και εάν απασχολούνται ήδη στην αγορά εργασίας και στη συνέχεια βρεθούν εκτός
εργασίας οπότε θεωρούνται «διαθέσιμοι για εργασία» και «σε αναζήτηση εργασίας
και β) ο εσωτερικός νομοθέτης τους θεωρεί εμμέσως ως μη άνεργους εφόσον τους
εντάσσει στους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας τρεις μήνες μετά τη λήψη
του πτυχίου τους.
