Γράφει ο Κωνσταντίνος Μάντζαρης
Εκδότης του http://onusnewsgr.blogspot.com
Η Ελληνική Κυβέρνηση προχώρησε σε μία ακόμα ενέργεια που
αποδυναμώνει τους πυλώνες δημοκρατικής συμπεριφοράς της. Η απόφαση σταθμός από
το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δίνει το δικαίωμα στις αρχές να κάνουν
«εφόδους» ακόμη και σε σπίτια ή επαγγελματικούς χώρους προκειμένου να ελέγχουν
για φορολογικές και άλλες παραβάσεις.
Οι ελεγκτές της
εφορίας θα μπορούν όπως έγινε γνωστό, ακόμη και να προχωρούν σε κατάσχεση
περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση που διαπιστώσουν φοροδιαφυγή. Θα ήταν
βέβαια σωστό, να δημοσιευτεί στα ΜΜΕ η ακριβείς ερώτηση του υπουργείου
Οικονομικών που κατατέθηκε στην Ολομέλεια του ΝΣΚ, καθώς η ψηφοφορία κατέληξε
σε οριακή πλειοψηφία 14-10.
Αν και κρατώ
αρκετές επιφυλάξεις ως προς την εφαρμογή της απόφασης στην πράξη, ωστόσο αυτή
δεν παύει να αποτελεί μία ακόμα αφορμή για «επίθεση» ενάντια στην κυβέρνηση
Σαμαρά και Βενιζέλου. Με ποιο δικαίωμα θα καταπατηθεί το συνταγματικό δικαίωμα
του οικιακού ασύλου; Η κυβέρνηση, όχι μόνο δε νιώθει υποχρέωση απέναντι στους
πολίτες της, αλλά αντίθετα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε εξουσία προς όφελός
της.
Σύμφωνα με το
δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας μας στο κράτος υπάρχουν τρεις μορφές εξουσίας:
Α) Η Νομοθετική εξουσία (Βουλή και Πρόεδρος της Δημοκρατίας), έργο της οποίας
είναι η διατύπωση και ψήφιση των νόμων. Β) Η Εκτελεστική εξουσία (Πρωθυπουργός,
Υπουργοί και Πρόεδρος της Δημοκρατίας), κύριο έργο της οποίας είναι η
διακυβέρνηση του κράτους, με την εφαρμογή των νόμων που ψηφίζει η Βουλή. Γ) Η
Δικαστική εξουσία, έργο της οποίας είναι η επίλυση των προβλημάτων των πολιτών
στα δικαστήρια, σύμφωνα με τους νόμους που έχει θεσπίσει η πολιτεία. Τη
Δικαστική εξουσία ασκούν τα δικαστήρια.
Η κυβέρνηση Σαμαρά
- Βενιζέλου, έχει καταπατήσει μία σειρά από συνταγματικά δικαιώματα. Στα
πλαίσια της πολιτικής νομιμότητας της κυβέρνησης, αυτή προσπαθεί να κατοχυρώσει
νομικά τις ενέργειές της. Έτσι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η Νομοθετική, η
Εκτελεστική και η Δικαστική εξουσία, όπως αυτές αναλύθηκαν παραπάνω, συγχέονται
και τελικά παρεμποδίζουν την ομαλή εφαρμογή της Δημοκρατίας.
Ενδεικτικά, το
Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, έχει ως αρμοδιότητα τη νομική υποστήριξη του
Κράτους. Στην υποστήριξη αυτή περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, η δικαστική
υποστήριξη και εκπροσώπηση του Δημοσίου, η έκδοση γνωμοδοτήσεων σε ερωτήματα
της Διοίκησης, και η αναγνώριση απαιτήσεων κατά του Δημοσίου. Το ΝΣΚ
γνωμοδότησε ενάντια στις αξίες της Ελληνικής Δημοκρατίας, και θα πρέπει επί της
ουσίας να ανοίξει ο διάλογος για το ποιος τελικά είναι ο ισχύον νόμος, και εάν
αυτός εφαρμόζεται καθολικά σε όλες τις περιπτώσεις.
Τέλος, ο Γερμανός
κοινωνιολόγος και πολιτικός οικονομολόγος Μαξ Βέμπερ (1864-1920), ξεχώρισε
τρεις κατηγορίες πολιτικής κυριαρχίας και εξουσίας: α) Χαρισματική κυριαρχία
(οικογενειακή θρησκευτική), β) Παραδοσιακή κυριαρχία (πατριάρχες,
πατριμοναλισμός, φεουδαρχία), και η) Κυριαρχία του νόμου (σύγχρονη νομοθεσία
και κράτος, γραφειοκρατία). Ο Βέμπερ υποστήριξε ότι η κυριαρχία του νόμου είναι
η πιο προοδευτική και πως αναπόφευκτα οι άλλες δυο μορφές κυριαρχίας
εξελίσσονται σταδιακά σε αυτή τη μορφή. Η βιβλιογραφία επί της
συνταγματικότητας επομένως έχει μεγάλη ιστορία, και θα πρέπει επιτέλους στην
Ελληνική πολιτεία να αντιληφθούμε το μεγαλείο της Δημοκρατίας ως έχει, δίχως
μεταβολές στην πραγματικής της αξία.
