Γράφει ο Τάκης Μίχας
«Πατριωτικό καθήκον» αποκάλεσε τον «επαναπατρισμό» των χρημάτων
που έχουν στείλει στο εξωτερικό βουλευτές και υπουργοί ο επικεφαλής του
Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης. Και με αυτό τον τρόπο πυροβόλησε κατά μέτωπο τόσο
τον οικονομικό ορθολογισμό, όσο και το raison d' être της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Χιλιάδες νέοι επιστήμονες
κάθε έτος εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Το κάνουν επειδή ελπίζουν και πιστεύουν ότι
το «ανθρώπινο κεφάλαιο» (γνώσεις, δεξιότητες) που διαθέτουν, θα αποδώσει
καλύτερα π.χ. στη Γερμανία από ό,τι στην Ελλάδα. Θα έπρεπε στο όνομα του «πατριωτικού
καθήκοντος» να μείνουν στην Ελλάδα όπου θα έβλεπαν μέρα με την ημέρα το
«ανθρώπινο κεφάλαιό» τους να απαξιώνεται και με το πέρασμα του χρόνου δεν θα
είχε καμία αξία; Και αν συμφωνήσουμε ότι ένα τέτοιο αίτημα είναι παράλογο,
γιατί να μην δεχθούμε ότι το ίδιο ισχύει και με το χρηματικό κεφάλαιο που
διαθέτει έκαστος;
Αν δεχθούμε την πρόταση
του Ποταμιού για «επαναπατρισμό» των ελληνικών κεφαλαίων, τότε στο όνομα της
Καντιανής ηθικής θα πρέπει να ζητήσουμε και τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων των
ξένων από την Ελλάδα. Αν στο όνομα του «πατριωτικού καθήκοντος», θα πρέπει να
απαιτούμε από τους Έλληνες να κρατάνε τα χρήματά τους στις
(χρεοκοπημένες-κρατικοποιημένες) ελληνικές τράπεζες, γιατί τότε στο όνομα του
ίδιου «πατριωτικού καθήκοντος» δεν θα πρέπει να ζητάμε το ίδιο και από τον
Γάλλο, Γερμανό, Ιταλό καταθέτη σε ελληνικές τράπεζες; Δεν θα πρέπει να
απαιτήσουμε να μεταφέρει αμέσως τα χρήματά του πίσω στις αντίστοιχες
γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες; Και αν το πράξουμε αυτό, δεν
δολοφονούμε αυτόματα αυτή καθ' αυτή την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βασίζεται ακριβώς πάνω στην αρχή της ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων, αγαθών,
κεφαλαίων και ιδεών; Δεν δολοφονούμε, επίσης, ταυτόχρονα κάθε προσπάθεια για
την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων;
Ίσως να αντιπαρατεθεί εδώ
ότι η πρόταση του Ποταμιού αφορούσε μόνο τους βουλευτές. Αυτό είναι παράλογο.
Αν μία αρχή είναι σωστή, τότε είναι εντελώς παράλογο να εξαιρούνται οι
βουλευτές. Αν η ιδέα στην οποία βασίζεται η ΕΕ -και εν γένει ο οικονομικός
ορθολογισμός- είναι ότι τα υλικά και άυλα κεφάλαια θα πρέπει να διοχετεύονται
προς τις επενδύσεις εκείνες που παρέχουν τα καλύτερα ζεύγη ασφάλειας/απόδοσης,
τότε γιατί να μην ισχύει το ίδιο και με τα κεφάλαια των βουλευτών; Στο όνομα ποιας αρχής τους ζητάμε
να λειτουργήσουν ανορθολογικά;
To πρόβλημα με τις καταθέσεις στην Ελλάδα δεν είναι το ρίσκο. Το
πρόβλημα είναι ότι η απόδοση των καταθέσεων δεν έχει καμία σχέση με το ρίσκο.
Αν οι τράπεζες στην Ελλάδα έδιναν ένα επιτόκιο στις καταθέσεις, π.χ. 7%-8%,
τότε όλα -ή ένα μεγάλο μέρος από- τα κεφάλαια του εξωτερικού θα είχαν
επαναπατρισθεί. Όμως αυτός ο απίστευτος παραλογισμός που ονομάζεται «ευρωζώνη»
εμποδίζει την κάθε χώρα να ακολουθήσει τη νομισματική πολιτική που
ανταποκρίνεται στις πραγματικές της δυνατότητες. Και δυστυχώς αυτές τις
«στρεβλώσεις» που παράγει η ευρωζώνη, καμία επίκληση στο «πατριωτικό καθήκον»
δεν πρόκειται να τις διορθώσει. Αντίθετα θα τις επιδεινώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου