Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
protagon.gr
Κάθε χρόνο, όταν ξεκινούν οι πανελλαδικές εξετάσεις,
γράφονται άρθρα που καλούν τα παιδιά να μην υποκύψουν στο άγχος και να δουν τη
ζωή πέρα από το πανεπιστήμιο. Από τα δικά μου χρόνια, τρεις δεκαετίες πίσω,
πάντα τέτοια μέρα κάποιος θα δημοσίευε κάτι σχετικό.
Ναι, ρε μεγάλε
αξίζει. Διότι όταν βγαίνεις από ένα σχολείο που δεν καλλιεργεί τεχνικές ή
εναλλακτικές δεξιότητες, οι ελάχιστες πιθανότητές σου για να βρεις δουλειά ή να
πάρεις τα μάτια σου μακριά από εδώ, βρίσκονται σε μία πανεπιστημιακή σχολή. Και
μιλάμε τώρα για σχολή που, διόλου απίθανο, να είναι άθλια και αναχρονιστική,
υπό καθεστώς κατάληψης ή μπάχαλου. Σκέφτεσαι κάτι διαφορετικό; Εξωτερικό; Ναι,
αν μπορεί ο μπαμπάς ή εσύ έχεις διάθεση να πλύνεις πιάτα. Κάτι άλλο; Το πολύ να βρεις και δύο-τρία ΙΕΚ
με δίδακτρα για σπουδές που δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσες, όσο δείχνουν στη
διαφήμιση.
Εκεί είσαι, λοιπόν.
Αν δεν υπάρχουν λεφτά στο σπίτι, δεν παίζεις καλή μπάλα και δεν κερδίζεις talent show, τότε θα βάλεις τις
μάρκες που σου μένουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Το χειρότερο δε, είναι ότι θα
ποντάρεις εκεί ακόμα και αν δεν σε ενδιαφέρει. Διότι τι στο διάολο πλήρωνε ο
μπαμπάς; Πώς θα σταθείς οικογενειακά και κοινωνικά, όταν η εισαγωγή στο
πανεπιστήμιο, εκτός από αναβολή στράτευσης, χορηγεί και πιστοποιητικό
επιτυχίας; Το δράμα αυτής της χώρας είναι ότι αξίζει τον κόπο να περάσεις στα
πανεπιστήμια της επειδή, πιθανότατα, δεν υπάρχει και κάτι καλύτερο για να
κάνεις. Και έτσι τα παιδιά που ξεκινούν σήμερα πανελλαδικές, έχουν κάψει μυαλό
εδώ και ένα χρόνο. Να μάθουν κάθε λέξη, κάθε σημείο στίξης του βιβλίου. Γιατί
δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Και γιατί, πολλά, έχουν πιστέψει πλέον ότι για
αυτό τον σκοπό γεννήθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου