ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος
Ελλάδας): […] Από τη στιγμή που λέμε ότι μια χώρα
μπαίνει σε κρίση, η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη. Και μιλάμε για την οικονομική,
καπιταλιστική κρίση. Είναι αναπόφευκτη ό,τι και να γίνει. Και αυτά τώρα που
ακούμε από τα άλλα κόμματα ότι άργησε η Κυβέρνηση να πάρει τα μέτρα και αν τα
έπαιρνε τον Ιούνιο δεν θα είχαμε τα
πρόσθετα, δεν θα είχαμε αυτό το μαύρο χαράτσι στο λογαριασμό της Δ.Ε.Η.
ή την έκτακτη εισφορά στην εφορία, η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη.
Μόνο που άλλο πράγμα είναι η έννοια της
χρεοκοπίας για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα και άλλο πράγμα είναι η έννοια
της χρεοκοπίας για τους επιχειρηματίες, για τις τράπεζες, για τους εφοπλιστές,
για τους βιομηχάνους και για τους πιστωτές ακόμα, διότι ένα μέρος πιθανόν να
χάσουν οι πιστωτές και να υποτιμηθούν τα κεφάλαια που υπάρχουν στην Ελλάδα. Δεν
μπορεί να μη γίνει αυτό, είναι αναπόφευκτο ανεξαρτήτως αν έχεις το ΠΑ.ΣΟ.Κ ή τη
Νέα Δημοκρατία, αν είναι καλή ή κακή η Κυβέρνηση και πήρε έγκαιρα τα μέτρα.
Ένα
μέρος λοιπόν, μπορεί να το χάσουν με το κούρεμα ή με την επιμήκυνση. Το πιο
πιθανό είναι με το κούρεμα. Είχαμε 21% τον Ιούλιο, θα πάμε για άλλο ένα 30%,
μερικά σενάρια λένε και 70%. Προσέξτε όμως. Αυτοί θα χάσουν ένα μέρος από τα
υπερκέρδη τους, δεν θα τα χάσουν όλα, δεν θα χάσουν αυγά και καλάθια, αλλά θα
έχουν εξασφαλίσει ένα χρεοκοπημένο λαό με διαλυμένα δικαιώματα, με μισθούς
πείνας, με ένα θεσμικό πλαίσιο, με μια ριζική αναδιοργάνωση -ας
το πω έτσι- της κατάστασης στην Ελλάδα σε βάρος του λαού που και μόνο αυτό θα
είναι η πηγή της νέας κερδοφορίας. Αυτή είναι η ουσία;
Οι απολύσεις διακοσίων χιλιάδων δημοσίων
υπαλλήλων είναι η μια πλευρά. Να διευκολυνθεί, να υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα
το οποίο θα το πάρουν πάλι οι
επιχειρηματίες. Γι’ αυτό είναι το πρωτογενές πλεόνασμα. Δεν είναι για το λαό.
Δεν είναι για επιστροφή χρήματος. Εδώ 77 λεπτά την ημέρα έδιναν αυξήσεις στον
ελληνικό λαό προ κρίσης. Ένα μέρος λοιπόν θα το χάσουν. Όχι όλοι οι
επιχειρηματίες. Κάποιοι θα βγουν πιο δυνατοί, κάποιοι θα χάσουν, κάποιοι μπορεί
και να καταστραφούν έχοντας όμως εξασφαλίσει την οικογένειά τους για πολλές
γενιές μετά.
Δεν μας απασχολούν όμως αυτοί. Υπερασπιστές
του συστήματος είναι, ας γίνουν και τα θύματά του. Όμως, εάν η υποτίμηση του
κεφαλαίου στην Ελλάδα θα είναι 50% ή 40% ή 30% ή 60% θα είναι η πηγή, όταν θα
υπάρξει ανάκαμψη, αυτή η αναιμική, θα είναι η πηγή της μεγάλης κερδοφορίας. Ότι
έχασαν από τον ανταγωνισμό, από την κρίση του καπιταλισμού, θα μπορέσουν να
επανακτήσουν ένα μέρος και να σταθεροποιήσουν έχοντας εργαζόμενους με μηδέν δικαιώματα.
Αντίθετα
ο χρεοκοπημένος λαός τα έχει χάσει όλα και όταν θα γίνει η ανάκαμψη δεν
πρόκειται να πάρει τίποτα από αυτή. Θα βρίσκεται κυριολεκτικά στον πάτο. Εδώ,
πριν αρχίσει η κρίση, το 2008, παραδέχονταν όλες οι στατιστικές ότι υπάρχει 25% των Ελλήνων κάτω από το όριο της φτώχειας. Έχετε μετρήσει
ποσοτικά ποιο είναι το όριο φτώχειας
σήμερα;
Επομένως,
η κατάσταση είναι κυριολεκτικά κολαστήριο. Εμείς καλούμε το λαό να μην τον
φοβίσει ο όρος χρεοκοπία. Γιατί να τον φοβίσει; Αυτό που πρέπει να κάνει είναι
ακριβώς να παρεμβάλει εμπόδια και μακάρι αν μπορεί, να καταστρέψει το σχέδιο
σωτηρίας της Ελλάδας που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Ο λαός δεν έχει συμφέρον να
νικήσει αυτή η πολιτική. Έτσι και αλλιώς χρεοκοπημένος είναι. Βεβαίως, όχι να
κάτσει παθητικά και να εύχεται να χρεοκοπήσει. Να ανοίξει το δρόμο για
κατακτήσεις, να ανοίξει το δρόμο για ριζική αλλαγή. […] (Βουλή 21.09.2011)
