του Γιάννη Βαρουφάκη
Ο τρόπος
που ζούσαμε ήταν μία φούσκα, άρρηκτα συνδεδεμένη με φούσκες στο
City του Λονδίνου, στη Wall Street, στη Φρανκφούρτη. Η δική μας φούσκα θα
μπορούσε να συνεχίσει λίγο καιρό ακόμα αν δεν είχαν σκάσει οι άλλες. Η ελληνική
οικονομία δεν είναι τόσο σημαντική για να οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε
κατάρρευση. Η Ευρωζώνη όμως, αντιστοιχεί στο 30% του παγκόσμιου εισοδήματος.
Το καλό σενάριο είναι να βγει η
Ευρώπη ισχυρότερη και πιο ενωμένη από την κρίση, να διαχειρίζεται κεντρικά και
ορθολογικά το συνολικό δημόσιο χρέος της ευρωζώνης, να διαχειρίζεται κεντρικά
και αναπτυξιακά ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα για όλες τις χώρες της Ευρώπης
και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μικρά κράτη όπως το δικό μας να μπορούν να
μάθουν και να ζουν εντός των ορίων τους.
Το κακό σενάριο είναι
μια κατάρρευση του ευρώ που θα οδηγήσει τη Γερμανία στην έξοδο, στη δημιουργία
ενός σκληρού δικού της νομίσματος με κάποιες άλλες πλεονασματικές χώρες. Μία
κίνηση που θα οδηγήσει στην ανατίμηση αυτού του νομίσματος, στην απώλεια εκ
μέρους της Γερμανίας των ασιατικών αγορών, σε μια μεγάλη ύφεση και αύξηση της
ανεργίας εκεί, ενώ ταυτόχρονα, η υπόλοιπη ευρωζώνη μαστίζεται από στάσιμο
πληθυσμό, από ψηλό πληθωρισμό και ανεργία και όλα αυτά μαζί θα συμπαρασύρουν
την παγκόσμια οικονομία σε μια νέα μεταμοντέρνα δεκαετία του '30.
Έξοδος από το ευρώ:
Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να αποφασίσει την έξοδο της Ελλάδας απ' το
ευρώ παρόλο ότι αυτό δεν προβλέπεται από τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Από την άλλη
μεριά, όσο υπάρχει και υφίσταται το ευρώ στις υπόλοιπες χώρες μία τέτοια
απόφαση ουσιαστικά θα οδηγούσε την χώρα μας στην παλαιολιθική εποχή.
Κούρεμα: Οτιδήποτε
λιγότερο του 65% είναι δώρον άδωρο. Να δώσουμε 100 απ' τα 350 αλλά να γίνει και
η χρονική μετακύλησε τους με ένα τρόπο που σε τελική ανάλυση να είναι γύρω στα
100 δισεκατομμύρια μακροπρόθεσμα.
Κάθε χιονοστιβάδα ξεκινάει από μία νιφάδα
χιονιού. Εμείς ήμασταν η νιφάδα που έφερε την καταστροφή. Αν δεν ήμαστε εμείς,
θα ήταν κάποιος άλλος.
Τα θετικά της
κρίσης. Είναι προφανές ότι κι από τις χειρότερες κρίσεις κι από τις μεγαλύτερες
καταστροφές, ακόμα κι από τη μεγάλη πανούκλα, κάτι καλό προέκυψε. Μετά από την
καταστροφή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είχαμε την ψήφο των γυναικών, είχαμε το
Μεσοπόλεμο με την άνθιση των τεχνών του σουρεαλισμού. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
(πηγή: protagon.gr)
