Συμπληρώνονται φέτος τριάντα οκτώ χρόνια από
την εξέγερση του Πολυτεχνείου, γεγονός που σηματοδότησε την μετάβαση στην
περίοδο της μεταπολίτευσης και την επαναφορά στους δημοκρατικούς θεσμούς. Η
γενιά του Πολυτεχνείου αποτέλεσε σύμβολο για τη διαμόρφωση κοινωνικής και
πολιτικής συνείδησης στις μετέπειτα γενιές.
Βιώνουμε στις μέρες μας το τέλος της
μεταπολιτευτικής Ελλάδας μέσω μιας κρίσης που δεν περιορίζεται μόνο στην
οικονομία, αλλά πλήττει ταυτόχρονα την κοινωνική συνοχή, τους θεσμούς και τις
παραδοσιακές αξίες. Στο πνεύμα της συναίνεσης για τη σωτηρία της χώρας,
περιορίζονται κοινωνικές παροχές και δικαιώματα, ιδιωτικοποιούνται κρατικές
υπηρεσίες, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η ανεργία. Η αναγκαιότητα για προσαρμογή
στις διεθνείς συνθήκες οδηγεί μερικές φορές στην παραβίαση και αυτού του ίδιου
του Συντάγματος.
Τα Πανεπιστήμια λειτουργούν οριακά, καθώς η
μείωση των κονδυλίων συμβαδίζει με την μείωση του προσωπικού. Η Πολιτεία
αναλαμβάνει τον ρόλο του ρυθμιστή της καθημερινότητας των Ιδρυμάτων,
παρεμβαίνοντας και συχνά παραβιάζοντας το συνταγματικά κατοχυρωμένο
αυτοδιοίκητο, εντείνοντας τον κρατικό εναγκαλισμό.
Η κατάργηση των εκλεγμένων οργάνων διοίκησης
γίνεται με την ίδια ευκολία που εισάγεται η εργασιακή εφεδρεία: άκριτα, με
νομοθετήματα, χωρίς επίγνωση των πραγματικών αναγκών και των προοπτικών
ανάπτυξης.
Το δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο το
τελευταίο διάστημα μεθοδευμένα και στοχευμένα απαξιώθηκε, ήταν και παραμένει
ένα από τα πιο ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας. Παρά τις όποιες δυσλειτουργίες,
είναι χώρος δημιουργίας, ανάπτυξης ιδεών και διαμόρφωσης της κοινωνικής και
πολιτικής συνείδησης των νέων ανθρώπων. Είναι η μοναδική πραγματική επένδυση
που μπορούμε να κάνουμε για την ανάπτυξη της χώρας. Τριάντα οκτώ χρόνια μετά, η
ανάγκη για την εδραίωση των δημοκρατικών θεσμών που διεκδίκησαν οι αγωνιστές
του Πολυτεχνείου, παραμένει. Το ίδιο και η διεκδίκηση για το δικαίωμα στην
εργασία και την παιδεία.
Ο Πρύτανης - Γεώργιος
Παναγιωτάκης
Οι Αντιπρυτάνεις -
Δημήτρης Καλπαξής, Χριστόφορος Κροντηράς, Άννα Ρούσσου
