Δεν είναι λίγοι
αυτοί που πραγματικά ξεχνούν ότι είναι τα απόλυτα αφεντικά, στις επιχειρήσεις
τους. Με αφορμή την περίπτωση του αφεντικού των περιοδικών, του κ. Πέτρου
Κωστόπουλου, θα ήθελα να σας επισημάνω, απευθυνόμενος στους επιχειρηματίες, πως
όταν έχεις ένα προϊόν στο τέλος του κύκλου ζωής του, απλά σταματάς την
κυκλοφορία του, δε συνεχίζεις να χρεώνεσαι.
Στην περίπτωση της
αποκαλούμενης «ναυαρχίδας» του lifestyle,
τα περιοδικά της IMAKO,
ο κ. Κωστόπουλος δέχθηκε ένα ισχυρότατο πλήγμα, αλλά και μάθημα. Η διαφημιστική
δαπάνη μειώθηκε ακόμα και κατά 75%, σε σχέση με το 2008. Σε συνδυασμό με τη
μειωμένη ζήτηση, οι ζημιές της ΙΜΑΚΟ άγγιξαν το 2010 τα 3.6 εκατομμύρια ευρώ.
Το ίδιο φαίνεται πως διαπιστώθηκε και για το 2011.
Το αφεντικό της
επιχείρησης, ο Π. Κωστόπουλος προσπάθησε να καλύψει τις ζημιές με την προσωπική
του περιουσία. Σύμφωνα με δημοσίευμα σε κυριακάτικη εφημερίδα, το 2008
εξαγόρασε το 36% του μεριδίου του Βίκτωρα Ρέστη, υποθηκεύοντας τα σπίτια του,
εξοικονομώντας 13 εκατομμύρια ευρώ για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Παράλληλα,
δαπάνησε επιπλέον 2 εκατομμύρια ευρώ για να βγει η εταιρία από το
χρηματιστήριο. Το 2011, πρόσθεσε από την τσέπη του ακόμα 4.5 εκατομμύρια, ενώ
δανείστηκε από τράπεζες άλλα 2 εκατομμύρια ευρώ, υποθηκεύοντας δύο
ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Η κατάσταση έχει
πλέον ξεφύγει από τον έλεγχο του απλού επιχειρηματικού σχεδίου, καθώς τα νέα
δεδομένα απαιτούν ολόκληρο χρηματοοικονομικό συνέδριο. Ο γρίφος του αυξανόμενου
χρέους μέσω δανεισμού δε λύνεται, κάτι που το βλέπουμε ακόμα και στην περίπτωση
των οικονομικών της ίδιας της χώρας. Όταν μάλιστα προσθέτεις στην επιχείρηση
χρήματα από την προσωπική σου περιουσία, τότε πέφτεις στην παγίδα της
πτώχευσης. Επόμενο βήμα, το τελειωτικό χτύπημα.
Δεν έχει κανένα
απολύτως νόημα να εργάζεσαι για κάτι που δε σου αποφέρει τα απαιτούμενα κέρδη.
Οι προσωπικές επιχειρήσεις δεν είναι σε καμία περίπτωση Μη Κερδοσκοπικές
Οργανώσεις. Άλλωστε, εάν κάποιος δεν ήθελε να βγάλει κέρδος, δε θα αναζητούσε
τον τίτλο του επιχειρηματία, αλλά αντίθετα του οργανωτή φιλανθρωπιών. Οι
επιχειρηματίες οφείλουν να ζουν τις δικές τους επιχειρήσεις ως τρίτα πρόσωπα.
Στις σοβαρές επιχειρήσεις, υπάρχει μισθός και για τον ίδιο τον εργοδότη. Ποτέ
μία επιχείρηση όπως η Apple,
δε θα έφτανε σε σημεία εξαθλίωσης. Άλλωστε, πολλοί επιχειρηματίες δεν είναι που δεν μπορούν να δουν τη λύση, αλλά που δεν μπορούν να δουν το
πρόβλημα.
