Η πλειοψηφία των Ελλήνων,
ναι σωστά είναι ακόμα πλειοψηφία, αυτοί που ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ,
αρνούνται να καταλάβουν ότι μπορεί να υπάρξει ένα άλλο κόμμα ή κίνημα το οποίο
θα έχει τη δυνατότητα να κυβερνήσει.
Ανοίγοντας μία
οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση, εύκολα κανείς διαπιστώνει ότι πολλοί πολίτες
αδυνατούν να κατανοήσουν ότι πρέπει να τιμωρήσουμε όλοι μας, ανεξαρτήτως
ηλικίας της εκλογικής δύναμης, αυτούς που διέλυσαν και υποδούλωσαν κυριολεκτικά
τη χώρα. Το μυαλό πολλών κόλλησε μεταξύ της χούντας και της νέας προοπτικής,
εκεί όπου θα είχαμε μπει εάν το συμφέρον ορισμένων πολιτικών κατατροπωνόταν από
απλούς πολίτες.
Οι τελευταίοι δε,
συνεχιστές του κακού, επιμένουν: «Θα τους ψηφίσω διότι αυτοί ξέρουν να κυβερνούν»!
Μάλιστα συνεχίζουν: «Τι να ψηφίσω; Τσίπρα;». Κάπου εδώ η μπάλα χάνεται, όταν
μάλιστα πρόκειται για παίγνιο με στημένους κανόνες. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν
άνοδο τόσο της αριστεράς, όσο και της κομμουνιστικής αριστεράς. Την ίδια ώρα
προσπαθούν να πλαισιώσουν τη σίγουρη για πολλούς πρώτη ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ και τη
ΔΗΜΑΡ.
Η πολιτική κουλτούρα δεν
αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη, ωστόσο θα έπρεπε να είχε αλλάξει από το 1975
μέχρι σήμερα. Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες, και έχουν χαθεί πολλές γενιές.
Και για όσους αρνούνται την πορεία μας σε ένα εθνικό ανεξάρτητο νόμισμα, τότε
θα έλεγα πως οι πολιτικές επιλογές μας οδηγούν σε νέα συμπεράσματα. Σύμφωνοι,
το ΚΚΕ αναφέρει ένα λίγο ανατρεπτικό και δίχως γυρισμό σενάριο, του οποίοι οι
ισορροπίες ακροβατούν, όμως η λοιπή αριστερά, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, προσφέρει κάτι
πιο απαλό προς την κοινωνικοποίηση της οικονομίας.
Προσωπικά προτείνω σε
αυτές τις εκλογές, να ακούσουμε για λίγο ένα άλλο σενάριο. Ας το δοκιμάσουμε.
Θα χάσουμε μονάχα εάν δεν το δοκιμάσουμε. Οφείλουμε να σταματήσουμε, έστω και
αργά τις αντεθνικές συμπεριφορές. Το πρόβλημα είναι η μη απόδοση ίσων ευκαιριών
σε άλλους πολιτικούς χώρους, και να είστε βέβαιοι ότι τίποτα το ακραίο δεν
πρόκειται να συμβεί, εφόσον άλλωστε η Ελλάδα είναι το επίκεντρο του παγκοσμίου
-οικονομικού- ενδιαφέροντος.
