Είναι πλέον φανερή
η αποτυχία του οικονομικού συστήματος το οποίο δεν καλύπτει τις ανάγκες του
ευρύτερου πληθυσμού. Παρόλα αυτά βλέπουμε ότι πολλές φορές επικεντρώνουμε την
προσοχή μας και εξαπολύουμε το θυμό μας σε πρόσωπα, συμπεριφορές ή θεσμούς σαν
την αιτία των προβλημάτων που βιώνουμε. Μιλάμε για διεφθαρμένες πολιτικές
οντότητες, εταιρική απληστία, κακές τράπεζες κ.ά.
Θα πρέπει όμως να
έρθουμε σιγά-σιγά στο σημείο να αναρωτηθούμε αν αυτά αποτελούν πράγματι τις
ριζικές αιτίες και δεν αποτελούν απλά συμπτώματα ενός οπισθοδρομικού και
απαρχαιωμένου κοινωνικοοικονομικού συστήματος.
Θα μπορούσαμε να
περιμένουμε κάτι διαφορετικό πέρα από έναν μόνιμο ταξικό διαχωρισμό και μια
συνεχώς αυξανόμενη οικονομική ανισότητα, έχοντας ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα
όπου το χρήμα δημιουργείται μέσω έντοκων δανείων που προκειμένου να
αποπληρωθούν αναγκαζόμαστε να επιδοθούμε σε έναν παρασιτικό ανταγωνισμό στο
ανεπαρκές κυκλοφορούν χρήμα. Στην ουσία ζούμε υπό ένα καθεστώς μοντέρνας
φεουδαρχίας, τίποτα λιγότερο.
Θα μπορούσαμε να
περιμένουμε κάτι άλλο από αχαλίνωτη διαφθορά, περιβαλλοντική καταστροφή,
ανθρώπινη εκμετάλλευση και προϊόντα που σχεδιάζονται με σκόπιμη βραχυβιότητα,
όταν η κινητήρια δύναμη που ενισχύει τέτοιες συμπεριφορές είναι το κίνητρο του
κέρδους; Η κοινωνική και περιβαλλοντική μέριμνα είναι απλώς ασήμαντες
δευτερεύουσες προτεραιότητες.
Μήπως πρέπει να
αμφισβητήσουμε τις κυρίαρχες αξίες του τυφλού ατομικισμού, του
υπερκαταναλωτισμού και του αστείρευτου πλουτισμού, οι οποίες αποτελούν τον
οδηγό της ζωής μας και να αναρωτηθούμε κατά πόσο είναι πραγματικά βιώσιμες σε
σχέση με την μακροπρόθεσμη επιβίωσή μας πάνω στον πλανήτη;
Πώς λοιπόν μπορούμε
να σταματήσουμε ένα τόσο καταστροφικό σύστημα όταν τα "όπλα" (ΜΜΕ,
χρήμα) είναι στη διάθεσή του; Η εξουσία της άρχουσας τάξης πάνω σε έναν
πληθυσμό είναι τόση όση και η συμμετοχή του στο θεσπισμένο κοινωνικοοικονομικό
παιχνίδι. Δεν υπάρχει καμία λογική πλέον στο να συντηρούμε αυτό το παιχνίδι.
Δύο πράγματα
μπορούμε να κάνουμε για να το επιτύχουμε:
- Πολιτική ανυπακοή: Μη συμμετοχή στις διαδικασίες του
τρέχοντος κοινωνικοοικονομικού συστήματος.
- Εκκίνηση υλοποίησης ενός βιώσιμου συστήματος: Δημιουργική
συμμετοχή και πρωτοβουλία σε συλλογικές δράσεις και έργα που θα οδηγήσουν
εξελικτικά σε μια πραγματικά βιώσιμη κοινωνία.
“Ποτέ δεν αλλάζεις τα πράγματα πολεμώντας την υπάρχουσα
πραγματικότητα. Για να αλλάξεις κάτι, φτιάξε ένα νέο μοντέλο που καθιστά το
υπάρχον απαρχαιωμένο”, Ρίτσαρντ Μπάκμινστερ Φούλερ
* Το Κίνημα Zeitgeist είναι μια παγκόσμια
ομάδα ακτιβιστών για την αειφορία, που εργάζεται για να ενώσει τον κόσμο στον
κοινό στόχο της βιωσιμότητας του είδους πριν να είναι πολύ αργά. Είναι ένα
κοινωνικό κίνημα και όχι πολιτικό, με πάνω από 1100 τμήματα σε όλες σχεδόν τις
χώρες του κόσμου.
Διχαστικές
αντιλήψεις όπως έθνη, κυβερνήσεις, φυλές, πολιτικά κόμματα, θρησκείες, δόγματα
ή τάξεις είναι διακρίσεις μη λειτουργικές από την οπτική του Κινήματος.
Αντίθετα, αναγνωρίζουμε τον κόσμο ως ένα σύστημα και το ανθρώπινο είδος ως μια
ενιαία μονάδα που μοιράζεται έναν κοινό οικότοπο. Η πρωταρχική μας πρόθεση θα
μπορούσε να συνοψιστεί ως, «η εφαρμογή της επιστημονικής μεθόδου για την
κοινωνική μέριμνα».
