Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ
καλούν τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους συνταξιούχους, ξανά στον αγώνα
και στην απεργία των συνδικάτων την Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη 2012. Επί δυόμιση
(2,5) χρόνια κόβονται και ξανακόβονται μονομερώς μισθοί, συντάξεις και
κοινωνικές παροχές, ενώ το «τέρας» του χρέους και των ελλειμμάτων συνεχίζει
«ανίκητο» να απαιτεί συνεχώς νέες θυσίες και νέες περικοπές.
Κυβέρνηση και
Τροϊκανοί, παρά το γεγονός ότι έχει διαπιστωθεί πλέον από όλους ότι η συνταγή
των μνημονίων είναι λάθος και ότι έχει αποτύχει παταγωδώς, επιμένουν στην ίδια
αδιέξοδη, αναποτελεσματική, υφεσιακή, αντεργατική και αντικοινωνική πολιτική.
Σε κάθε νέο έλεγχο προσθέτουν κι ένα νέο κατάλογο περικοπών των μισθών, των
συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων, προωθούν απολύσεις και
ιδιωτικοποιήσεις, λες και οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι είναι οι ένοχοι
και οι υπεύθυνοι της κρίσης.
Απαιτούν να
αυξηθούν εξοντωτικά τα όρια ηλικίας στα 67 χρόνια και τα ελάχιστα χρόνια
εργασίας από τα 4.500 στα 6.000 ένσημα, γιατί αδυνατούν ή δεν θέλουν να
πατάξουν την εισφοροδιαφυγή, τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.
Σχεδιάζουν νέες
βάρβαρες περικοπές αλλά και απολύσεις στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά της
παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, της
κοινωνικής ασφάλισης καταρρέουν μέσα από την περικοπή δαπανών τις συγχωνεύσεις
και καταργήσεις υπηρεσιών και οργανισμών, τις ιδιωτικοποιήσεις και τον
περιορισμό του αριθμού των εργαζομένων.
Παρότι ο ίδιος ο
Πρωθυπουργός καυτηρίαζε και κατήγγειλε στο παρελθόν τη συνταγή και το φάρμακο
των δανειστών και τόνιζε την ανάγκη επενδύσεων και ενίσχυσης των χαμηλόμισθων
και των χαμηλοσυνταξιούχων με ένα διαφορετικό μείγμα οικονομικής πολιτικής
(βλέπε Ζάππειο 1 και Ζάππειο 2, αλλά και τις προγραμματικές δηλώσεις) σήμερα συζητάει τα τελείως
αντίθετα.
Οι μαθητευόμενοι
μάγοι (κομπογιαννίτες) της Τρόικα είτε δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν και πού
οδηγούν το λαό και τη χώρα ή υπηρετούν ύποπτα και ακραία μεγαλοεργοδοτικά
συμφέροντα. Οι νέες απαιτήσεις τους, σε συνέχεια των προηγούμενων αποτυχημένων,
θα αποτελειώσουν ότι έχει απομείνει από εργασιακά, οικονομικά, συνταξιοδοτικά
και κοινωνικά δικαιώματα στη χώρα μας, χωρίς καμιά προοπτική και ελπίδα.
Η ύφεση και η
ανεργία αυξάνονται θεαματικά, οι μισθοί, τα ημερομίσθια, οι συντάξεις και οι
κοινωνικές παροχές μειώνονται δραματικά, τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν, η
αγορά έχει οδηγηθεί σχεδόν σε στάση πληρωμών, οι εισπράξεις και τα δημόσια
έσοδα παραμένουν πενιχρά, ενώ η ανάπτυξη και η απασχόληση έχουν καταβαραθρωθεί
και αυτοί το βιολί τους. Επιμένουν, ενώ το επίπεδο των μισθών και των συντάξεων
έχει υποχωρήσει κατά μια δεκαετία, η κερδοφορία (με τις θυσίες των εργαζόμενων)
παραμένει στα υψηλά επίπεδα του 2009 και η ανεργία σε αυτά του 1960.
Πρόκειται για την
πιο σκληρή, άδικη και ταξική πολιτική που εφαρμόστηκε ποτέ σε χώρα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, την πιο βάρβαρη, αντεργατική και βίαια ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
