.JPG)
Ο πραγματικός
αριθμός των νεκρών κατά τη διάρκεια εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένει ακόμη
και σήμερα ένα μεγάλο ερώτημα. Το καθεστώς τότε αναγνώριζε επίσημα 15 νεκρούς.
Όμως φήμες και μαρτυρίες όσων είχαν καταθέσει μεταγενέστερα για αυτή την
υπόθεση στον εισαγγελέα, Δημήτριο Τσεβά, έκαναν λόγο για 400 ή και 500 νεκρούς
στο Πολυτεχνείο και ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Το Εθνικό Ίδρυμα
Ερευνών το 2002, με διευθυντή τον Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, υπό την σκιά αυτών των
πληροφοριών διεξήγαγε έρευνα με σκοπό να διασαφηνίσει ανάμεσα σε άλλα τον
πραγματικό αριθμό και την ταυτότητα των νεκρών.
Το καθεστώς και οι φήμες
Αμέσως μετά την
επίθεση του στρατού και την εκκένωση του Πολυτεχνείου, η Χούντα είχε
ανακοινώσει ότι οι νεκροί ήταν τέσσερις. Αργότερα αναγνώρισε τον αριθμό των
δεκαπέντε. Βέβαια, την ίδια στιγμή οι φήμες ανέφεραν τον αριθμό των 100, 200
έως και 500 νεκρών, που είχαν ταφεί σε ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο του
Ζωγράφου.
Επίσης, τότε γινόταν λόγος για τουλάχιστον 3
άτομα που συνεθλίβησαν κάτω από το άρμα μάχης όταν αυτό εισέβαλε στο
Πολυτεχνείο, για την εκτέλεση των εκφωνητών του ραδιοφώνου και των τραυματιών
που νοσηλεύονταν στο πρόχειρο ιατρείο που είχε στηθεί. Αυτές οι εικασίες τότε
ακούγονταν συμπεριλαμβάνοντας πραγματικά γεγονότα μέσα στο γενικότερο πλαίσιο
σύγχυσης που επικρατούσε και υπό την καθεστωτική τρομοκρατία.
Όμως, δεν ήταν μόνο
όσοι είχαν αντιταχθεί στο καθεστώς που ανέφεραν τέτοια νούμερα. Ο ταγματάρχης,
Γεώργιος Σφακιανάκης, στρατιωτικός γιατρός που είχε παραιτηθεί μετά τα γεγονότα
του Πολυτεχνείου, είχε μιλήσει και εκείνος, σε συνέντευξή του στην αμερικανική
εφημερίδα Cincinnati Enquier, για «400 ή 500 νεκρούς συνολικά».
Η επίσημη εκδοχή
Σύμφωνα με τον
επίσημο κατάλογο των νεκρών, που συντάχθηκε με μέριμνα της Προοδευτικής Ένωσης
Μητέρων Ελλάδας, ο αριθμός τους είναι 88, και αφορά όλη την περίοδο της
δικτατορίας. (1967-1974). Από αυτούς οι 52 εμφανίζονται γύρω από τα γεγονότα
της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
«Ανάμεσα τους 9 που
πιθανότατα αφορούν σε άτομα τα οποία σε πρώτη φάση είχαν θεωρηθεί νεκροί, αλλά
μετά τη μεταπολίτευση προέκυψε, όπως είδαμε, ότι είχαν μόνο τραυματιστεί. Δύο
αποτελούν γνωστές παραφθορές ονομάτων και στοιχείων διαπιστωμένων νεκρών που
είχαν διορθωθεί ήδη δύο ημέρες μετά τα γεγονότα, αλλά συνεχίζουν να αναφέρονται
μαζί με τις σωστές εκδοχές τους, επαναλαμβανόμενα έτσι εις διπλούν: Υπό τον
ανύπαρκτο «Αιγύπτιο» Τορίλ Τεκλέτ εξακολουθεί 30 χρόνια μετά να υποκρύπτεται η
νορβηγίδα φοιτήτρια Toril Margrethe Engeland, και υπό τον Γεώργιο Σαρμαλή, ο
Γεώργιος Σαμούρης. Ως Διαμαντάκος πλέον εμφανίζεται η Μαρία Διαμαντάκη των
καταλόγων του 1974-1975, όνομα που θεωρούμε ότι πιθανότατα υποκρύπτει τη Μαρία
Δαμανάκη, λόγω της αρχικής φήμης ότι η εκφωνήτρια του Πολυτεχνείου είχε
εκτελεστεί», γράφει ο Λεωνίδας Καλλιβρετάκης παρουσιάζοντας την έρευνα.
(Πηγή: www.left.gr)
