ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΛΕΖΟΣ (Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ): Αγαπητοί Πρόεδροι, αγαπητοί συνάδελφοι, από
τα διάσελα της ιστορίας, από τα κορφοβούνια της Αντίστασης, αυτή τη στιγμή μας
παρακολουθούν όλοι οι νεκροί που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα εμείς
ελεύθεροι. Απολογούμαι σήμερα απέναντι σε αυτούς.
[…] Όταν έγινε η
Απελευθέρωση, οι τέσσερις μεγάλοι -Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Αγγλία, Γαλλία
και Σοβιετική Ένωση- είχαν ορίσει πού θα είναι ο καθένας στη Γερμανία και
πήρανε από τη Γερμανία ό, τι θέλανε, κατά το δοκούν, χωρίς να δώσουν λογαριασμό
σε κανέναν: και υλικά αγαθά και εργοστάσια και επιστήμονες και αρχαιολογικούς
θησαυρούς. Αυτά είναι γνωστά.
Οι άλλες χώρες
είπαν: «Τι θα γίνει;». Και τότε συγκλήθηκε στο Παρίσι το Φλεβάρη του 1946 η
δεκαεννιαμελής Διασυμμαχική Επιτροπή. Εκεί η Ελλάδα ζήτησε αυτά που έπρεπε να
ζητήσει, με βάση το βιβλίο του Δοξιάδη, που είχε τότε εκδοθεί, με βάση την
έκθεση μιας ειδικής επιτροπής, όπου ήταν επικεφαλής ο ίδιος ο Καζαντζάκης. Έχει
δημοσιευθεί ένα τεράστιο βιβλίο, πολύ μεγάλο. Αυτό που κάναμε είναι σμίκρυνση,
όχι του περιεχομένου, αλλά σμίκρυνση του όγκου. Το βιβλίο αυτό λέγεται: «Αι θυσίαι
της Ελλάδος στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Και είπε τότε η
Ελληνική Αντιπροσωπεία: «Έναντι όλων αυτών των καταστροφών ζητάμε 14,5
δισεκατομμύρια δολάρια αγοραστικής αξίας 1938.» Και απάντησαν: «Τι είναι αυτά
που λέτε;» Και άρχισαν την περικοπή. Περικοπή, περικοπή, περικοπή!
Μεταξύ των
δεκαεννέα μελών -το σημειώνω, γιατί έχει αξία- ήταν κι η Τουρκία, η οποία είχε
βγει στον πόλεμο και είχε ταχθεί με το μέρος των συμμάχων ένα μήνα πριν. Ψήφισε
κι αυτή εναντίον μας. Τελικά, μας τα περιέκοψαν και όρισαν 7.100.000.000
δολάρια αγοραστικής αξίας 1938, που σημαίνει σήμερα 108 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τι ήταν αυτές οι
καταστροφές της οικονομίας της χώρας; Είπαμε, δεν ήταν οι πολεμικές
καταστροφές. Ήταν η καταστροφή στην οικονομία. Που σήμαινε τι συγκεκριμένα;
Σήμαινε το εξής: Πήγαν οι Γερμανοί -που ήρθαν πίσω- οικονομολόγοι μαζί και
είπαν ότι το 51% όλων των μετοχών, όλων των εταιρειών -κρατικών, παρακρατικών,
συγκρατικών και ιδιωτικών- περιέρχονται στα χέρια των Γερμανών. Καταλαβαίνετε
τι σημαίνει το 51%. Κυκλοφόρησαν, επίσης, αυτό το χαρτονόμισμα των 50
γερμανικών μάρκων, όπου αλώνιζαν κι έπαιρναν από τον καθένα ο,τιδήποτε. Γι’
αυτό το λόγο άρχισε η μεγάλη πείνα. Πείνα τρομερή στην Ελλάδα! Πείνα που δεν
μπορεί κανείς να τη σκεφτεί!
Έχω γράψει -κι ας
μου επιτραπεί- ένα σχετικό ποίημα για το θέμα: «Πέθανα σήμερα το πρωί από την
πείνα σε ένα πεζοδρόμιο του Μεταξουργείου, οδός Αχιλλέως, δεν θυμάμαι σε ποιο,
την ώρα που το αγιάζι το ίδιο τουρτούριζε από το σύγκρυο του τρόμου. Δεν άντεξε
στην λαίλαπα που έφερε η κατοχή. Δεν θυμάμαι καλά κι αν ήταν Δεκέμβρης του ’41
ή Γενάρης ή Φλεβάρης του ’42. Εκείνο πάντως που δεν ξεχνώ είναι πως πέθανα από
την πείνα.» […] (Βουλή 24.4.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου