Με τον όρο φορολογικός παράδεισος ή
φορολογικό καταφύγιο χαρακτηρίζονται γενικά τα κράτη τα οποία διαθέτουν ειδική
φορολογική πολιτική με χαμηλή ή και καθόλου φορολογία για όσους ξένους
επενδυτές ιδρύουν εκεί εταιρίες, μεταφέρουν κεφάλαια ή περιουσιακά στοιχεία.
Οι
επενδυτές καταβάλουν πολύ μειωμένη ή και καθόλου φορολογία έναντι της
προβλεπόμενης εκείνης στη χώρα της μόνιμης διαμονής του. Σε ορισμένες
περιπτώσεις προκειμένου να προσελκύουν ξένους επενδυτές, οι χώρες αυτές έχουν
ως πάγια πολιτική να μη διαθέτουν σε τρίτους οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με
τις οικονομικές δραστηριότητες των επενδυτών που δραστηριοποιούνται στο έδαφός
τους.
Σύμφωνα
με τον ΟΟΣΑ 45 κρατικές οντότητες «δε συνεργάζονταν επαρκώς στο φορολογικό
πεδίο». Χώρες, οι οποίες χαρακτηρίζονταν ως φορολογικοί παράδεισοι είναι: η Ιρλανδία,
η Κόστα-Ρίκα, η Κύπρος, η Λιβερία, το Λιχτενστάιν, το Βανουάτου, το
Λουξεμβούργο, το Μονακό, η Ολλανδία, η Ουρουγουάη, ο Παναμάς, η Σιγκαπούρη, η
Φινλανδία, το Χονγκ Κονγκ, οι Σεϋχέλλες η Σαμόα, το Μπελίζε, οι Μπαχάμες, το
Ναουρού, καθώς και κάποιες υπερπόντιες κτήσεις όπως το Γιβραλτάρ, τα νησιά
Γκέρσεϊ και Γκένσεϊ, οι Βερμούδες, οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, ο Μαυρίκιος,
τα Νησιά Καϋμάν, η Νήσος του Μαν, η νήσος Νέβις, το Νιούε και άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου