Γράφει ο Κωνσταντίνος Μάντζαρης
Η κυβέρνηση φαίνεται πως ετοιμάζει ένα υψηλών προδιαγραφών
τέχνασμα, βάσει του οποίου θα παρακάμψει για τα επόμενα δύο χρόνια τη λαϊκή
απαίτηση για ανατροπή της ομάδας του Σαμαρά και του Βενιζέλου.
Είναι
χαρακτηριστική η δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα το βράδυ των
εκλογών, ο οποίος έκανε λόγο για μεγάλη δυσαρμονία ανάμεσα στη βούληση του
εκλογικού σώματος και στη σημερινή σύνθεση της Βουλής. Αυτή η δήλωση είναι
αντίστοιχη με του Βενιζέλου κατά τις Ευρωεκλογές του 2009, όταν, και τότε,
νίκησε η αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό περίπου 4%.
Εκείνο το βράδυ, ο
Γιώργος Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ είχε 36.6%, η ΝΔ του Καραμανλή 32.3%, το ΚΚΕ
ήταν τρίτο κόμμα με 8.4%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα αντιστοιχούσε στο
4.7% του εκλογικού σώματος. Να σημειωθεί πως η Χρυσή Αυγή ήταν στο 0.5%,
γεγονός που αποδεικνύει ότι ο φασισμός στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της
οικονομικής κρίσης, και της αμορφωσιάς των Ελλήνων, λόγω έλλειψης παιδείας.
«Εάν είχαμε εθνικές
εκλογές, τα κόμματα της συγκυβέρνησης θα εξασφάλιζαν 94 βουλευτές, από 162 που
έχουν σήμερα στη Βουλή», δήλωσε ο Τσίπρας. Η μεγάλη αυτή διαφορά, ουσιαστικά
προκύπτει από την εξασφάλιση του bonus των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα. Η
σκέψη πίσω από το bonus,
είναι η κυβερνητική σταθερότητα της χώρας, ώστε η κυβέρνηση εκτός από το να
μπορεί να σχηματιστεί, να έχει τη δυνατότητα να εγκρίνει τα νομοσχέδια που
θέτει στη βουλή, δίχως το φαινόμενο του κατακερματισμού.
Η κατάργηση του
συγκεκριμένου πλεονεκτήματος, εστιάζει στην εκλογική αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο
οποίος εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα κατακτήσει την πρώτη θέση στις
επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Σκοπός της ΝΔ είναι να διατηρήσει θέση ισχύος
όταν μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω μη συμφωνίας
με τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς, θα κληθεί να συνεργαστεί με τη διευρυμένη
βάση της κεντροαριστεράς, που θα περιλαμβάνει την ΕΛΙΑ του ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, τη
ΔΗΜΑΡ αλλά και όλες εκείνες τις παρατάξεις που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ένα
νέο ΠΑΣΟΚ του ’80.
Από την άλλη
πλευρά, το αργότερο το 2015 θα είναι χρονιά εκλογών, καθώς η εκλογή του
Προέδρου της Δημοκρατίας δε θα περάσει από τη Βουλή. Ωστόσο, εάν προχωρήσουν
στο τέχνασμα της «δήθεν» λαϊκής εκλογής του Προέδρου, τότε θα κληθούμε να
ψηφίσουμε για ακόμα μία φορά, όχι όμως για το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση,
αλλά για το ποιος θα κάνει τα στραβά μάτια στην κυβερνητική επέλαση.
Αν δεν οδηγηθούμε
νωρίτερα σε εθνικές εκλογές, ακόμα και τον Οκτώβριο του 2014, το 2015 σε κάθε
περίπτωση θα είναι άλλη μία χρονιά ανατροπών και κυβερνητικής κρίσης.
