Αποσπάσματα από την ομιλία του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στη Βουλή
για τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Αλλά και για να τιμήσω όλες και όλους τους
αγωνιστές και τις αγωνίστριες από ολόκληρο τον κόσμο που έδωσαν τη ζωή τους για
την ελευθερία των πατρίδων τους, Που έδωσαν τη ζωή τους για να ηττηθεί ο
ναζισμός που έριξε την δηλητηριώδη ομίχλη του πάνω στους λαούς του κόσμου.
Παίρνω, επίσης, το λόγο
για να τιμήσω τους αγωνιστές της ελληνικής εθνικής αντίστασης που έδωσαν τη ζωή τους για να απαλλαχθεί η
χώρα μας από τη ναζιστική θηριωδία και την κατοχή. Για να μπορούμε σήμερα να
έχουμε μια πατρίδα ελεύθερη και κυρίαρχη».
«Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο
πόλεμο, πράγματι το πάθημα έγινε μάθημα. Η Γερμανία παρά τα εγκλήματα του Γ’
Ράιχ και των χιτλερικών ορδών που κατέκαψαν τον κόσμο, παρά το ολοκληρωτικό
κακό του Ολοκαυτώματος, ωφελήθηκε -και ορθώς ωφελήθηκε- από σειρά παρεμβάσεων.
Με κυριότερες την
διαγραφή του χρέους της από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με την Σύμβαση του
Λονδίνου το 1953 και φυσικά με τα τεράστια ποσά που εκταμιεύτηκαν από τους
Συμμάχους για την ανοικοδόμηση της.
Η Σύμβαση όμως του
Λονδίνου αναγνωρίζει ταυτόχρονα ότι απομένουν οι τελικές Γερμανικές
Αποζημιώσεις για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίες θα έπρεπε να διευθετηθούν
με την τελική συνθήκη ειρήνης που δεν υπογράφτηκε μέχρι το 1990, εξαιτίας της
διχοτόμησης της Γερμανίας.
Η επανένωση των δύο
Γερμανιών δημιούργησε τις αναγκαίες νομικές και πολιτικές προϋποθέσεις για την
επίλυση του ζητήματος, αλλά οι γερμανικές
κυβερνήσεις από τότε και στο εξής επέλεξαν τη σιωπή, τα νομικά
τεχνάσματα, την αναβολή και την παρέλκυση».
«Όταν η Γερμανία
αποδέχεται έστω να τοποθετηθεί για το ζήτημα των οφειλών της προς την Ελλάδα
από το Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, επικαλείται την Διμερή μας Συμφωνία του 1960.
Τότε που με δική της
πρωτοβουλία κατέβαλε 115 εκατομμύρια Μάρκα, ως αποζημιώσεις, και το τότε
Βασίλειο της Ελλάδας αναγνώρισε ότι δεν έχει περαιτέρω σχετικές αξιώσεις.
Η συμφωνία όμως αυτή δεν
αφορούσε αποζημιώσεις για τις καταστροφές που υπέστη η χώρα αλλά αποζημιώσεις
για τα θύματα του ναζισμού στην Ελλάδα.
Και φυσικά, σε καμία
περίπτωση, δεν αφορούσε ούτε το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο αλλά ούτε και
αξιώσεις για αποζημίωση εξαιτίας εγκλημάτων πολέμου, εξαιτίας της σχεδόν ολικής
καταστροφής των υποδομών της χώρας αλλά και της διάλυσης της οικονομίας της
κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής».
«Αντίθετα επιλέγουμε το
δρόμο της διαπραγμάτευσης και του διαλόγου, της αλληλοκατανόησης και της δικαιοσύνης.
Δεν κάνουμε εδώ θεοδικία, αλλά την ίδια στιγμή δεν παραιτούμαστε και από τις
απαράγραπτες αξιώσεις μας. Δεν κάνουμε μαθήματα ηθικής αλλά δεν δεχόμαστε και
μαθήματα ηθικής.
Διότι, ξέρετε, πολλές
φορές το τελευταίο διάστημα στο άκουσμα πολλών προκλητικών δηλώσεων από το
εξωτερικό, μου έρχεται στο μυαλό το περίφημο απόσπασμα από την επί του Όρους
ομιλία του Ιησού: Βλέπουν την ακίδα στο μάτι του αδελφού τους, αλλά όχι το
δοκάρι στο δικό τους».
«Η νέα ελληνική κυβέρνηση
θα στηρίξει πραγματικά και με όλες της
τις δυνάμεις, την πρωτοβουλία για την ανασύσταση, ανασυγκρότηση και αναβάθμιση
της Επιτροπής για την Διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα.
Θα την στηρίξουμε αληθινά
και ουσιαστικά και όχι για επικοινωνιακούς λόγους. Είμαστε έτοιμοι να
προσφέρουμε κάθε πολιτική και νομική συνδρομή, ώστε οι προσπάθειες της
Επιτροπής αυτής να αποδώσουν. Και στα πλαίσια της θητείας της να φέρουν
ουσιαστικό αποτέλεσμα. Να φέρουν λύση. Να δικαιώσουν αυτό το ανεκπλήρωτο ηθικό
αλλά και υλικό ιστορικό χρέος, όχι απέναντι στον Ελληνικό λαό, αλλά απέναντι σε
όλους τους λαούς της Ευρώπης που πολέμησαν, μάτωσαν και νίκησαν το ναζισμό. Το
οφείλουμε στην ιστορία μας. Το οφείλουμε στους αγωνιστές της Εθνικής
Αντίστασης. Το οφείλουμε στα θύματα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Το
οφείλουμε στην Ευρώπη και στους λαούς της που έχουν δικαίωμα στη μνήμη και σε
ένα μέλλον απελευθερωμένο από κάθε λογής ολοκληρωτισμό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου