[…]
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Καταρχάς, να ξεκινήσω από την εισαγωγή σας. Δεν θα συμφωνήσω με τη φράση είναι καιρός να πούμε την αλήθεια. Πιστεύω ότι λέμε την αλήθεια, εδώ και καιρό, αλλά η αλήθεια είναι δύσκολη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Η χώρα είναι σε μία -είναι σχεδόν κλισέ- κρίσιμη καμπή. Είναι σε ένα πολύ επικίνδυνο σημείο.
[…]
Αυτό το οποίο δεν έχει γίνει κατανοητό, είναι ότι ο χρόνος τρέχει υπέρ του «ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων». Στις 2 Ιουλίου για την ακρίβεια, ανοίγουν όλα αυτά τα επαγγέλματα, αίρονται όλοι οι περιορισμοί. Αυτό ήταν και η πρόθεση του νομοθέτη. Δηλαδή, δεν ήταν να πάμε σε ένα-ένα τα επαγγέλματα, να τα «ανοίγουμε» ή να χρειάζονται Υπουργικές Αποφάσεις και Προεδρικά, για να γίνουν αυτά. Εμείς πάμε ανάποδα. Λέμε ότι αίρονται όλοι οι περιορισμοί - εκτός αν, μέχρι τότε, κάποια αρμόδια Υπουργεία φέρουν σχετικό αίτημα, επικαλούμενοι λόγους επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος, τότε θα κρατήσουν κάποια απ’ τα στοιχεία του κλεισίματος.
Δώσαμε έναν κατάλογο 136 περίπου επαγγελμάτων, που αίρονται οι περιορισμοί από 2 Ιουλίου, ακολουθούν και άλλα. Αλλά το δώσαμε, για να καταλάβει ο κόσμος πόσο μεγάλη είναι αυτή η αλλαγή, η οποία γίνεται. Όμως, πάντα σε μια τέτοια αλλαγή, μεσολαβεί ένας χρόνος ανάμεσα στην ψήφιση του νόμου και στο πότε εφαρμόζεται.
[…]
Το 2010 μειώσαμε κατά 30 χιλιάδες τις θέσεις συμβασιούχων στο Δημόσιο και συνολικά ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έχει μειωθεί 83 χιλιάδες.
[…]
Όχι, στάση πληρωμών δεν υπάρχει. Αλλά να θυμίσουμε πώς ήταν το Ελληνικό Κράτος, όταν το 2009, μετά τις εκλογές αναλάβαμε και βρήκαμε συσσωρευμένες οφειλές ετών. Για παράδειγμα, επιστροφές φόρων που εκκρεμούσαν από το 2004. Για να μην σας πω τα γνωστά 5-6 δισ. ευρώ στο χώρο της Υγείας, εκ των οποίων πολλά ήταν παράνομα, τα οποία έπρεπε να αποπληρώσουμε και αποπληρώσαμε τα περισσότερα απ’ αυτά.
Άρα, λοιπόν, ναι, το κράτος δεν είναι πάντα ο καλύτερος πληρωτής. Αλλά πρώτον, έχουμε εξοφλήσει πράγματα του παρελθόντος, έχουν μειωθεί αυτά που χρωστάει το Ελληνικό Κράτος στους ιδιώτες. Ακόμα και ένα μέρος της υστέρησης των εσόδων οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε αυξήσει κατά πολύ τις επιστροφές.
Μόνο τον περασμένο μήνα, είχαμε επιστροφές 800 εκατ. ευρώ. Γιατί συμψηφίζαμε. Αυτό το οποίο έλεγε όλος ο κόσμος, «γιατί δεν κάνετε συμψηφισμό;», το κάναμε και ως αποτέλεσμα του συμψηφισμού ήμασταν 600 εκατ. πάνω απ’ τον προγραμματισμό μας για τις επιστροφές, το οποίο μας «άνοιξε» το θέμα της υστέρησης των εσόδων.
Άρα, όσο μπορεί, το κράτος γίνεται πιο συνεπές, αλλά υπάρχει η δυσκολία που υπάρχει και, άρα, το κάνει στο βαθμό που μπορεί να το κάνει.
[…]
ΑΛ. ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: Να το κάνουμε λίγο λιανά αυτό, να το καταλάβουμε όλοι. Καταρχήν, τι θα συμβεί αν δεν πάρουμε την πέμπτη δόση η οποία είναι στις 26 Ιουνίου, αν θυμάμαι καλά;
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Τότε, η χώρα θα πάει σε στάση πληρωμών.
ΑΛ. ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: Πέστε μου πρακτικά τι σημαίνει αυτό, να το καταλάβουμε όλοι.
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Πρακτικά σημαίνει ότι δεν πληρώνονται οι μισθοί, δεν πληρώνονται οι συντάξεις, δεν πληρώνονται όλες οι δαπάνες του Δημοσίου, κατεβάζουμε ρολά».
ΑΛ. ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: Υποθέτω ότι θα έχετε κάποια αποθεματικά για ένα διάστημα εν πάση περιπτώσει.
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Για κάποιο μικρό διάστημα, βεβαίως, πάντα. Αλλά, κ. Παπαχελά, το Ελληνικό Δημόσιο ξοδεύει παραπάνω απ’ ό,τι έχει. Άρα, όταν σταματήσει κάποιος να το χρηματοδοτεί από έξω - πριν ήταν οι διεθνείς αγορές, τώρα είναι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - δεν μπορεί να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του. Είναι πολύ απλά τα πράγματα.
Αλλά για μην τρομάζουμε τον κόσμο, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα κλείσουμε τη διαπραγμάτευση, θα μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε την εκταμίευση της επόμενης δόσης και μία διασφάλιση για το τι μέλλει γενέσθαι στο μέλλον.
[…]
Αδικείτε ένα σύστημα, το οποίο τριπλασίασε τις βεβαιώσεις των προστίμων, εξαπλασίασε τους ελέγχους, έχει κάνει γύρω στις δεσμεύσεις 500 σκαφών, έχει κάνει φορολόγηση σε offshore, έχει κυνηγήσει συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες για εξόφθαλμη φοροδιαφυγή, έχει ανοίξει περισσότερους τραπεζικούς λογαριασμούς απ’ ό,τι ποτέ, έχει στείλει κόσμο στον Εισαγγελέα, έχει τιμωρήσει επίορκους υπαλλήλους φορολογίας, που δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν.
Δεν έχουμε, όμως, καταφέρει να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή μέσα σε ενάμιση χρόνο και αναρωτιέμαι, αν πραγματικά υπήρχε ένας άνθρωπος στην Ελλάδα, που πιστεύει ότι είναι τόσο απλό. Αν ήταν τόσο απλό, θα είχε γίνει στο παρελθόν.
Όμως, από νομοθετικές αλλαγές μέχρι αλλαγές στις δομές, αλλαγές στις νοοτροπίες και αλλαγές στα κίνητρα, έχουμε κάνει πάρα πολλά πράγματα. Και μόνο το γεγονός, κ. Παπαχελά, σχετικά με τα τεκμαρτά, τα οποία έχουμε βάλει - που για πρώτη φορά κάποιος που δήλωνε 12 χιλιάδες ευρώ, ενώ ξέρουμε πως βγάζει πολύ παραπάνω - έχει έρθει στην επιφάνεια το εισόδημά τους, κι αυτό είναι μια πάρα πολύ σημαντική αλλαγή.
Ταυτόχρονα, όμως, να θυμίσω ότι μειώσαμε τη φορολόγηση σε όσους είναι κάτω από 40 χιλιάδες ευρώ. Άρα, αυτοί είχαν μειωμένη παρακράτηση και πλήρωσαν λιγότερο φόρο. Άρα, λιγότερα έσοδα για το κράτος, γιατί αλλάξαμε τη δομή της φορολογίας και με τις αποδείξεις – για το οποίο διαβάζω αυτές τις μέρες τίτλους όπως «φιάσκο οι αποδείξεις».
[…]
Να σας δώσω ένα πολύ απλό παράδειγμα, ότι θα εξοικονομήσουμε 100 εκατομμύρια από το καλύτερο έλεγχο των αναπηρικών συντάξεων - και το είπα και στο Υπουργικό Συμβούλιο σήμερα. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά, ότι δίπλα στους ανθρώπους που έχουν πραγματική αναπηρία και παίρνουν αναπηρικές συντάξεις, υπάρχουν και πολλές συντάξεις μαϊμού. Ξέρουμε ότι σε δύο διπλανούς νομούς, ο ένας έχει 10 φορές τις αναπηρικές συντάξεις από τον άλλον. Άρα, το αρμόδιο Υπουργείο λέει «θα κάνω ένα κέντρο στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, θα έχω έναν άλλο τρόπο ελέγχου» και εδώ έρχεται η τρόικα και λέει «ωραία και πώς μου διασφαλίζεις ότι θα είναι 100 και όχι 80 ή 70; Πόσοι ήταν οι συνταξιούχοι με αναπηρία πριν, πόσοι θα είναι μετά, ποια θα είναι ακριβώς τα κριτήριά σου και πώς θα διασφαλίσεις»; Δηλαδή για κάθε μέτρο, για κάθε παρέμβαση που προτείνουμε, γίνεται μια εξονυχιστική δουλειά, για να αποτιμηθεί το πραγματικό της αποτέλεσμα. Και κάποια πράγματα που προτείνουμε τα απορρίπτουν, μας λένε ότι «αυτά δεν είναι σίγουρα, δεν θεωρούμε ότι πρέπει να μπουν». Προτείναμε για παράδειγμα - και αυτό νομίζουμε πως είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει, γιατί ένας τρόπος να έχεις έσοδα χωρίς πραγματική επιβάρυνση - ένα πολύ μικρό τέλος σε κάποιες τραπεζικές συναλλαγές της τάξης του 0,1%.
[…]
Κύριε Παπαχελά, δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Δεν εκλέγομαι πάρα πολλά χρόνια. Εξελέγην για πρώτη φορά το 2007, το 2009 πήγα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ειλικρινά σας λέω ότι, αυτή τη στιγμή, θεωρώ ότι είμαστε σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία και ότι αυτό που προέχει είναι να γίνει αυτό που πρέπει να γίνει. Το προσωπικό πολιτικό μου μέλλον και αν θα καώ ή δεν θα καώ με αφήνει παγερά αδιάφορο. Παγερά αδιάφορο, όσο και αν ίσως να μην θέλετε να το πιστέψτε αυτό. Δεν με νοιάζει.
Αν μου πει αύριο το πρωί ο Πρωθυπουργός, «Γιώργο σε ευχαριστώ πάρα πολύ πρέπει κάποιος άλλος να συνεχίσει», ευχαρίστως θα πάω σπίτι του και θα κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου. Όσο με εμπιστεύεται, θα κάνω αυτή τη δουλειά, θα πάρω τις αποφάσεις που πρέπει να παρθούν, με τη στήριξη βεβαίως συνολικά της Κυβέρνησης, γιατί δεν κάνω μια προσωπική πολιτική, αλλά μία συνολική κυβερνητική πολιτική.
Και δεν πρόκειται να σκεφτώ ποτέ, αν θα εκλεγώ στις επόμενες εκλογές, αν θα κατέβω εδώ ή εκεί ή την προσωπική μου εικόνα ή τι θα πουν τα παραπολιτικά για μένα. Και δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό και δεν πρόκειται να το κάνω τώρα. Αν δεν το έκανα πριν, δεν το κάνω δέκα φορές τώρα, γιατί τα πράγματα είναι αυτά που είναι.
Και νομίζω πως τέτοιες πολυτέλειες δεν πρέπει να τις σκέφτεται ένας Υπουργός Οικονομικών, όποιος και να ήταν στη θέση μου είμαι σίγουρος το ίδιο θα σκεφτόταν.
[…]
