Το δύσκολο για τους
Έλληνες όπως διαπιστώνεται σε βάθος χρόνου, δεν είναι το να στραφούν σε κάτι
διαφορετικό από ότι έχουν αντικρύσει έως σήμερα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά
αντίθετα το να ψηφίσουν αυτό το κάτι διαφορετικό. Οι αντιλήψεις του 1974, οι
σκέψεις των σημερινών σαραντάρηδων και πενηντάρηδων, οι οποίοι με τη
συμπεριφορά τους και την καθοριστικής σημασίας συμβολή-ψήφο τους, ανέβασαν
στους ελληνικούς θρόνους τους κομματικά εξαρτημένους πολιτικούς, μας έφεραν
σήμερα, 37 χρόνια μετά, σε μία πολιτική κατάσταση εξαιρετικά πιο εύφλεκτη.
Ακόμα και οι πολιτικοί
του 2009, όπως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μόσιαλος ο οποίος εκλέχτηκε μέσω
των προ διετίας εκλογών, κέρδισε την «εμπιστοσύνη» των κομματικά προσηλωμένων
πολιτών με τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ. «Πράσινες» και «Γαλάζιες» κυβερνήσεις λοιπόν.
«Πράσινα» και «Γαλάζια» κομματόσκυλα, θα συμπλήρωνα με κάθε υπευθυνότητα.
Την προηγούμενη εβδομάδα,
ο Μόσιαλος αρνήθηκε μάλιστα πολιτικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ από το παρελθόν,
υποστηρίζοντας ότι αφού ήρθε στο προσκήνιο μόλις το 2009, δεν είναι υπεύθυνος
για τις παλαιότερες «πράσινες» πρακτικές. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Νέα
Δημοκρατία. Κι όμως, χάρη στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ βρέθηκαν σε αυτές τις θέσεις.
Ταυτόχρονα, στο
περιστατικό με τη Λιάνα Κανέλλη και το
Ψωμί με το Γάλα, τα οποία μας κοστίζουν ετησίως 950 ευρώ (!), η
Βουλευτής του ΚΚΕ δεν ανέφερε καθόλου το κόμμα από το οποίο προέρχεται και
εκφράζεται. Η αντίληψη ότι οφείλει ο βουλευτής να ακολουθεί πιστά και να
αναφέρει συνεχώς μέσω θετικών σχολίων το κόμμα του, πρέπει να τελειώσει εδώ και
τώρα. Φτάνει πια.
Ενδεικτικός είναι ο
πολιτικός λόγος του Άδωνη Γεωργιάδη του ΛΑΟΣ, ο οποίος μετά το παραπάνω
περιστατικό δήλωσε δίχως ίχνος αντίληψης για τον «πολίτη» και την «κοινωνία»,
πως το ΚΚΕ με αυτή την κίνηση γελοιοποιήθηκε. Μάλιστα συνέχισε λέγοντας ότι «το
ΚΚΕ ασφαλώς είναι ένα κόμμα με το οποίο έχουμε τρομερές ιδεολογικές διαφωνίες.
Είναι, όμως, ένα κόμμα που έχει μία συγκροτημένη ιδεολογία, ένα μαρξισμό, έχεις
κάτι να του πεις. Και ξαφνικά ήρθε η κυρία από την Εκάλη να το εξευτελίσει».
Αλήθεια, ο κύριος Γεωργιάδης με αυτά τα λόγια εκπροσώπησε το λαό που το ψήφισε,
ή μήπως τα προσωπικά του πιστεύω;
Ντροπή για όσους ακολούθησαν το παράδειγμά
του, ντροπή για όσους τον ακολουθήσουν, αλλά και ντροπή για όσους τους ψήφισαν,
θα συνεχίσουν να τους ψηφίζουν, και θα υποστηρίζουν παρόμοιες πολιτικές
αδυναμίες. Βέβαια θα μου πείτε, «ε, και τι να ψηφίσω, όλοι ίδιοι είναι». Ξέρετε
κάτι, συμφωνώ απολύτως, μόλις εντοπίσατε το πρόβλημα της Ελλάδας…
