του Κώστα
Γιαννακίδη
Αν μου επιτρέπετε να πω και εγώ δύο λόγια στο
πλαίσιο του ευρύτερου προβληματισμού. Πρώτον, ζηλεύω τον Παπαδάκη και τον
Αντένα που έχουν το πλάνο της δεκαετίας. Δεύτερον, πιστεύω ότι η θέση του
Κασιδιάρη είναι στον Κορυδαλλό, όπου η Χρυσή Αυγή αναδείχθηκε πρώτο κόμμα, αν
και στην ψυχιατρική κλινική, απ' όπου θα περάσει ο Ηλίας, ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ. Και
τρίτον, δίνουμε στο περιστατικό περισσότερη σημασία από αυτή που του αξίζει.
Σπεύδω να εξηγηθώ, μη φωνάζετε.
Τι είναι ο Ηλίας
Κασιδιάρης; Ένας υπόδικος του κοινού ποινικού δικαίου, κορυφαίο μέλος μίας
οργάνωσης που έχει τη βία στα αμιγώς ελληνικά κύτταρα της. Ακούγεται άσχημο,
αλλά είναι συνάμα και τόσο απλό. Με τον Κασιδιάρη μπορείς να κάνεις πολιτική
συζήτηση μέχρι ενός σημείου. Θα συζητήσεις, ας πούμε, πώς θα ήταν ο Αδόλφος
χωρίς μουστάκι, διερευνώντας το ενδεχόμενο να έδειχνε υπαινικτικά θηλυπρεπής.
Μέχρι εκεί. Μετά πέφτουν σφαλιάρες.
Ο Ηλίας μπορεί να το τεκμηριώσει αυτό
πολιτικά, εσύ, ευτυχώς, ποινικά. Ξέρω, θα μου πείτε ότι η είσοδος αυτών των
τύπων στη Βουλή επιβεβαιώνει τις βαθιές χαρακιές στο σώμα της ταλαιπωρημένης
κοινωνίας. Ε, ναι, τι άλλο θέλατε να επιβεβαιώνει; Σε μία κοινωνία που
δοκιμάζεται υπό ακραίες συνθήκες, θα εκδηλωθούν και αντίστοιχα φαινόμενα. Θα
ήμουν ευτυχής αν δεν συνέβαινε τίποτα από όλα αυτά, αλλά, συνάμα, θα
υποψιαζόμουν ότι μας ψεκάζουν. Μάλιστα είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η κίνηση του
Κασσιδιάρη θα ενισχύσει τη συσπείρωση της Χρυσής Αυγής που εμφανίζει προβλήματα
καχεξίας. Ναι, ανάμεσα μας υπάρχουν μερικές δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες που θα
ήθελαν να δείρουν τους βουλευτές. Ανάμεσα τους και χιλιάδες άλλοι που άνετα θα
έγδερναν μελαμψά κεφάλια. Πάντα υπήρχαν και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι'
αυτό. Μπορείς, όμως, να βάλεις φυλακή αυτούς που αναλαμβάνουν να κάνουν τη
δουλειά. Και η 17 Νοέμβρη ήταν αρεστή σε ένα κομμάτι της κοινωνίας. Όμως
κανένας δεν θα της επέτρεπε να δημιουργήσει και πολιτικό σκέλος.
Επίσης είναι άστοχο να
συγκρίνετε τον Κασιδιάρη με τη βία που έχει αριστερή προέλευση και πετάει
γιαούρτια. Όχι επειδή το γιαούρτι είναι το όριο της Δημοκρατίας, αλλά είναι
εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις. Ο Κασιδιάρης θα σου έκοβε την καρωτίδα ακόμα
και σε συνθήκες κοινωνικής γαλήνης και προσωπικής νηφαλιότητας. Ο Κασιδιάρης,
ως άτομο και πρακτική, δεν είναι προϊόν των άκρων, όπως τα γιαούρτια στους
πολιτικούς. Η ψήφος στον Κασιδιάρη είναι προϊόν των άκρων. Τι μπορεί να γίνει;
Τίποτα. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα τοποθετούν τον Κασιδιάρη και τους
κλώνους του μέσα σε κάδρο με δάφνες. Αυτό είναι δικαίωμά τους. Όπως και είναι
δικαίωμά μας να απαιτήσουμε απαγόρευση της θεσμικής εκπροσώπησής τους.
(πηγή: protagon.gr)
