του Γιάννη Μηλιού
Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ
Η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους
τους τόνους ότι «επαναδιαπραγμάτευση» του Μνημονίου σημαίνει πρωτίστως «επιμήκυνση
του χρόνου προσαρμογής» κατά ένα έως δύο χρόνια. Μπροστά σε αυτή την
αταλάντευτη αποφασιστικότητα της νέας συμμαχικής ελληνικής ηγεσίας, οι
Ευρωπαίοι εταίροι και η τρόικα, θέλοντας και μη, υποχωρούν.
«Τα συμφωνηθέντα θα
τηρηθούν ως έχουν, αλλά η διάρκεια του Προγράμματος μπορεί να επιμηκυνθεί»
δηλώνουν ταπεινωμένοι οι εκπρόσωποι της κ. Μέρκελ.
Ας σοβαρευτούμε:
Το δάνειο που πήρε η
Ελλάδα από το ΔΝΤ και κατ’ επέκταση από την τρόικα ακολουθεί τη διαδικασία Stand-by Arrangement (SBA). Αντίθετα Ιρλανδία και Πορτογαλία δανείσθηκαν μέσω της
διαδικασίας Extended Fund Facility (EFF).
Οι διαφορές είναι χαρακτηριστικές:
Στην περίπτωση του
ελληνικού δανείου (SBA) ο προβλεπόμενος χρόνος «προσαρμογής» (χωρίς περίοδο
χάριτος) είναι 3 - 5 χρόνια, ενώ στην περίπτωση της Πορτογαλίας και Ιρλανδίας
είναι 4½ - 10.
Η αποτυχία, αναμενόμενη
από την πρώτη στιγμή, των διακηρυσσόμενων στόχων του Μνημονίου στην Ελλάδα
έπεισαν όμως την τρόικα για την προοπτική της «επιμήκυνσης», προτού οι εγχώριες
μνημονιακές δυνάμεις αποφασίσουν να μας πλασάρουν την προοπτική αυτή ως
επαναδιαπραγμάτευση».
Σε ερώτηση προς τον κ. Τόμσεν (μέλος της
τρόικας από το ΔΝΤ) αναφορικά με τη διάρκεια του Πορτογαλικού Προγράμματος, αυτός
απάντησε στις 20 Μαΐου 2011: «Η
περίοδος αποπληρωμής για ένα δάνειο που έχει συναφθεί με τη διαδικασία EFF
είναι μέχρι 12 χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου χάριτος.
Αναφορικά με την Ελλάδα, έχουμε πει σε προγενέστερο
χρόνο ότι είμαστε έτοιμοι να μετατρέψουμε τη διαδικασία σε EFF, αλλά η παρούσα
συζήτηση δεν αφορά την Ελλάδα κι έτσι δεν θα υπεισέλθω στη συζήτηση αναφορικά
με τον χρόνο που θα πραγματοποιηθεί αυτό» (http://www.imf.org/external/np/tr/2011/tr052011a.htm).
(Πηγή: απόσπασμα από την Αυγή)
