γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου
Εκδότης Real News
Η ΒΑΣΙΚΗ ΑΓΩΝΙΑ του
πρωθυπουργού, των υπουργών και των ηγεσιών των άλλων δύο κομμάτων τα οποία
στηρίζουν σήμερα την κυβέρνηση είναι αν θα καταφέρουν να περάσουν όρθιοι μέσα
από τη σφοδρή καταιγίδα των λαϊκών αντιδράσεων, που ήδη πυροδοτεί το επερχόμενο
νέο, επώδυνο πακέτο μειώσεων και περικοπών.
Αντιδράσεων που είναι απολύτως
βέβαιο ότι τις επόμενες ημέρες, μετά την επίσημη ανακοίνωση των μέτρων, θα
οξυνθούν ακόμη περισσότερο. Ήδη η κυβερνητική συνοχή και σταθερότητα
δοκιμάζεται καθημερινά, καθώς η πίεση της καθημαγμένης και εξουθενωμένης πλέον
κοινωνίας, από τη μια πλευρά, και οι υπερβολικές και συχνά παράλογες απαιτήσεις
της ανυποχώρητης και ανάλγητης τρόικας, από την άλλη, θέτουν διαρκώς υπό
αμφισβήτηση τις αντοχές της κυβερνητικής συμμαχίας. Η μόνη ελπίδα των τριών αρχηγών
είναι ότι θα επιτύχουν να λειάνουν τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών,
πείθοντάς τους ότι αυτές είναι οι τελευταίες θυσίες που τους ζητούνται, αλλά
και εξασφαλίζοντας σύντομα μια γενναία χρονική παράταση του προγράμματος
δημοσιονομικής προσαρμογής, ώστε να «χαλαρώσει» έστω και λίγο η απάνθρωπη
λιτότητα, που έχει «βουλιάξει» τη χώρα σε βαθειά ύφεση και ένα μεγάλο τμήμα του
πληθυσμού της στην ανεργία, την ανέχεια και την αναξιοπρέπεια…
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ αυτή για άμβλυνση των κοινωνικών αντιδράσεων, ο πρωθυπουργός και
οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ πέρασαν τις τελευταίες εβδομάδες πολλές ώρες
συσκεπτόμενοι πυρετωδώς και αναζητώντας εναλλακτικούς τρόπους εξεύρεσης
χρημάτων, τα λεγόμενα ισοδύναμα μέτρα, προκειμένου να αποφύγουν οριζόντιες περικοπές
στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα μισθωτών και συνταξιούχων, όπως άλλωστε είχαν
ρητά δεσμευθεί προεκλογικά. Η προσπάθειά τους αυτή, όμως, δεν ήταν
αποτελεσματική. Μέχρις ώρας τουλάχιστον, δεν πέτυχαν να πείσουν την τρόικα και
τους δανειστές ότι διαθέτουν πράγματι ισοδύναμης ή έστω παραπλήσιας απόδοσης
εναλλακτικούς εισπρακτικούς μηχανισμούς. Και έτσι η κυβέρνηση οδηγείται, για
άλλη μια φορά, στον εύκολο και άδικο δρόμο της εισοδηματικής ισοπέδωσης των
συνήθων υποζυγίων, δηλαδή των μισθωτών και των συνταξιούχων. Και το «ψαλίδι»
των οριζόντιων περικοπών φαίνεται ότι θα φθάσει αυτή τη φορά ακόμη και στα
αναιμικά μηνιαία εισοδήματα των 700 ευρώ! Και βέβαια θα οδηγήσει στην
οικονομική εξαθλίωση χιλιάδες ακόμη οικογένειες της πάλαι πότε κραταιάς μεσαίας
τάξης, που θα έρθουν έτσι να προστεθούν στον τεράστιο «στρατό» των νεόπτωχων
Ελλήνων που δημιούργησε το μνημόνιο…
ΜΠΡΟΣΤΑ στη ζοφερή αυτή πραγματικότητα ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κ. Φώτης
Κουβέλης, σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα
έστω ότι μπορεί εντέλει να αποφευχθεί ή έστω να χαλαρώσει στην πορεία η
εφαρμογή των ισοπεδωτικών και επικίνδυνων αυτών περικοπών, που απειλούν να
δυναμιτίσουν την κοινωνική γαλήνη και συνοχή, πρότεινε να ισχύσει για τα μέτρα
των 11,7 δισ. ευρώ «ρήτρα δημοσιονομικού ισοδύναμου». Να υπάρχει δηλαδή η
δυνατότητα μη εφαρμογής ενός τμήματος του συνολικού πακέτου των μέτρων, εφόσον
η χώρα επιτύχει ισοδύναμη δημοσιονομική απόδοση από καταπολέμηση της
φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας και από εξυγίανση των δαπανών λειτουργίας
του Δημοσίου και των κρατικών προμηθειών. Αν, δηλαδή, για το 2013 και το 2014
προκύψει πλεονάζον έσοδο από τα προβλεπόμενα, να γίνει αφαίρεση από το συνολικό
πακέτο για το επόμενο έτος. Στη ρήτρα ισοδύναμων ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ προτείνει
να ενταχθούν αυτά τα μέτρα, που όλοι συμφωνούν ότι είναι κοινωνικά ιδιαιτέρως
δυσβάστακτα. Ζητά μάλιστα η ρήτρα αυτή να νομοθετηθεί, καθώς συνιστά
-αντιστρόφως- ανάλογη ενέργεια με την υπάρχουσα πρόβλεψη του μνημονίου ότι
ενδεχόμενη απόκλιση από τους στόχους πρέπει να «ισοφαριστεί» με επιπλέον μέτρα.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η ρήτρα αυτή, παρότι εκφράζει θετικές προθέσεις, ακόμη
και αν τελικά ισχύσει και εφαρμοσθεί, θα αποδειχθεί σύντομα εξίσου
αναποτελεσματική με την πρόσφατη προσπάθεια των τριών αρχηγών να εξεύρουν
ισοδύναμα μέτρα, για να αποφευχθεί το εκ νέου ροκάνισμα των μικρομεσαίων
εισοδημάτων. Το βασικό πρόβλημα σήμερα στη χώρα είναι η έλλειψη ισχυρής
πολιτικής βούλησης των ταγών μας για παρεμβάσεις που θα αποκαταστήσουν το
αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, που τα τελευταία χρόνια έχει τραυματιστεί
σοβαρά λόγω του μονόπλευρου χαρακτήρα της άγριας λιτότητας, που πλήττει κυρίως
-αν όχι αποκλειστικά- τη μεσαία και τη χαμηλή εισοδηματική τάξη. Και βέβαια
λόγω της προκλητικής ατιμωρησίας των πολιτικών και οικονομικών μεγαλοπαραγόντων
που πρωταγωνίστησαν και πρωταγωνιστούν στα σκάνδαλα, στις απάτες και στις
ρεμούλες. Όσο το πολιτικό μας σύστημα τους καλύπτει και τους προστατεύει, όσο
δεν προχωρά στην αυτοκάθαρσή του, η αξιοπιστία του θα βρίσκεται στο ναδίρ. Η
εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην πολιτική μας σκηνή και στο πολιτικό μας
προσωπικό, που εξακολουθεί μεσούσης της κρίσης να συμπεριφέρεται με τον ίδιο
προκλητικό και άθλιο τρόπο των περασμένων δεκαετιών, ρουσφετολογώντας ασύστολα
και διορίζοντας παιδιά και ανίψια, είναι βαρύτατα κλονισμένη. Και αν δεν
αποκατασταθεί άμεσα με έργα και πράξεις, που θα υπηρετούν την κοινωνική
δικαιοσύνη και τη διαφάνεια, σύντομα η κάθαρση θα δρομολογηθεί από τον ίδιο τον
λαό μας! Και θα γίνει με τρόπο απρόβλεπτο, δυναμικό και αναπόδραστο… Ας
ελπίσουμε να αντιληφθούν τάχιστα οι πολιτικοί μας ότι η βασική ρήτρα που
χρειάζεται σήμερα η πατρίδα είναι η ρήτρα της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας…
