Το «κούρεμα» των αποθεματικών του Μουσείου της Ακρόπολης, από το
οποίο έχασε 3 εκατομμύρια ευρώ, απομακρύνει τα εγκαίνια της πανέτοιμης
ανασκαφής και της έκθεσης των ευρημάτων της (κάτω από τα γυάλινα δάπεδα).
Η χθεσινή γιορτή
συμπλήρωσης τεσσάρων χρόνων λειτουργίας τού μουσείου, που οι «Times» του
Λονδίνου κατέταξαν φέτος στην τρίτη θέση ανάμεσα στα 50 καλύτερα μουσεία του
κόσμου, προσφερόταν για έναν απολογισμό από τον πρόεδρό του Δημήτρη Παντερμαλή,
ο οποίος απάντησε στην κριτική που δέχεται κυρίως για το κόστος λειτουργίας
του. «Το μουσείο χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τα έσοδά του (εισιτήρια,
πωλητήρια, καφέ)», επανέλαβε, τα οποία ανέρχονται σε 5,5 εκατ. ευρώ, όσα
ακριβώς προβλέπονται και στο Π.Δ. που ήδη δημοσιεύθηκε (ΦΕΚ 113/Α/20-05-2013).
Το προσωπικό που
απασχολεί είναι 180 άτομα και όχι 250, όπως ορίζει το Π.Δ., «γιατί τόσους
χρειάζεται και τόσους μπορεί να πληρώσει». Όσο για τη δομή λειτουργίας του (5
διευθύνσεις, 19 τμήματα, 3 γραφεία), που έχει χαρακτηριστεί από βουλευτές του
ΣΥΡΙΖΑ «γιγαντιαία και δαιδαλώδης, αντίστοιχη με μια Γενική Γραμματεία
Υπουργείου!», υπαγορεύθηκε από τις ίδιες τις ανάγκες του, είπε ο κ.
Παντερμαλής. «Τροφοδότης μας είναι ο επισκέπτης, αυτός μας κινητοποιεί και γι'
αυτόν εργαζόμαστε», ανέφερε χαρακτηριστικά. Και για να διαλυθεί ο μύθος ότι δεν
είναι δημόσιο μουσείο (γιατί είναι ΝΠΔΔ), τόνισε πως «όταν το Δημόσιο δεν
υπηρετεί το κοινό δεν είναι δημόσιο, είναι τύραννος. Το Μουσείο της Ακρόπολης
έχει αποδείξει πως υπηρετεί το κοινό. Γι' αυτό είμαστε υπερήφανοι που είναι δημόσιο».
Και πρόσθεσε πως «χωρίς τυμπανοκρουσίες» οργάνωσαν αρχαιολογικές δράσεις - όχι
περιοδικές εκθέσεις που απαιτούν κονδύλια τα οποία δεν υπάρχουν.
«Ο κόσμος διψάει για να
μάθει περισσότερα για τα εμβληματικά έργα τέχνης της αρχαιότητας». Γι' αυτό, προσπάθησαν
να προσφέρουν γνώσεις τεκμηριωμένες επιστημονικά για όλους. Στο πλαίσιο αυτό
έδειξαν τα χρώματα που είχαν στα ενδύματά τους οι αρχαϊκές Κόρες και από πού
μπορούσαν να προμηθευθούν τις χρωστικές ουσίες οι αρχαίοι τεχνίτες. Επίσης
«τολμήσαμε με τη δημιουργία ενός εργαστηρίου να δείξουμε πώς γίνεται ένα γλυπτό
ξεκινώντας από το σχέδιο ως την τρισδιάστατη μεταφορά της φόρμας. Έτσι θέλαμε
να πούμε στον επισκέπτη ότι οι αρχαίοι είχαν συλλάβει την έννοια των τριών
διαστάσεων, για να φθάσουμε εμείς να κάνουμε τρισδιάστατες απεικονίσεις στους
υπολογιστές μας».
Ήδη στο μουσείο έχει
αρχίσει ένα πρόγραμμα τρισδιάστατης σάρωσης της ζωφόρου του Παρθενώνα. Γίνονται
εκατομμύρια λήψεις από τις οποίες αποκαλύπτονται λεπτομέρειες που δεν είναι
ορατές διά γυμνού οφθαλμού. Με αυτό τον τρόπο οι ειδικοί μπορούν να απαντήσουν
σε μερικά ερωτήματα, όπως σε τι χρησίμευαν οι οπές που διακρίνονται στα άλογα
της ζωφόρου. Εκεί στερεώνονταν με καρφιά τα επιχρυσωμένα χάλκινα χαλινάρια
τους. Άλλες οπές χρησίμευαν για τα μεταλλικά διακοσμητικά στις μπότες των
ιππέων. Συγκρίνοντας επίσης τους λίθους της ζωφόρου, όπως σώζεται σήμερα, με τα
σχέδια περιηγητών του 17ου και του 18ου αιώνα διαπιστώνονται πολλές διαφορές. Όπως
για παράδειγμα ότι αφαιρέθηκε, ενδεχομένως από χέρι «φιλότεχνου», το κεφάλι του
Φειδία από το λίθο που θεωρείται αυτοπροσωπογραφία του. Ο μεγάλος γλύπτης της
αρχαιότητας απεικονίζεται ως καβαλάρης πάνω από τη δυτική θύρα του Παρθενώνα σε
ένα τεράστιο λίθο -μόνος, ενώ στους άλλους λίθους οι ιππείς είναι δυο -δυο-
καθώς καλπάζει, με το χιτώνα του να ανεμίζει, δημιουργώντας ένα πλήθος από
λεπτές πτυχώσεις. Ένα πραγματικό αριστούργημα.
Η «μεγάλη τέχνη ταιριάζει
με την υψηλή τεχνολογία», πιστεύει ο κ. Παντερμαλής. Γι' αυτό στην αίθουσα του
Παρθενώνα υπάρχουν από χθες μικρές οθόνες που δείχνουν τα γλυπτά όπως ήταν με
τα μεταλλικά τους εξαρτήματα, αλλά και τα στοιχεία που χάθηκαν, όπως η κεφαλή
του Φειδία.
(Πηγή: enet.gr)
