ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας): […] Κύριοι, το πράγμα έχει ξεκαθαρίσει. Το πρόβλημα το γνωρίζαμε εδώ και πολλά χρόνια. Ανέτρεξα στη δική μου εισήγηση, ανάμεσα σε πολλών άλλων, του Προϋπολογισμού του 1994. Ήμουν τότε σε ηλικία 33-34 ετών και Εισηγητής της μειοψηφίας. Τότε, λοιπόν, ως Εισηγητής της μειοψηφίας, το 1994 στην ομιλία μου, λέγοντάς σας ότι το χρέος και τότε έφτανε στο 160%, αν βάζαμε τις Δ.Ε.Κ.Ο., τις δημόσιες επιχειρήσεις και τους οργανισμούς, τα κρυφά χρέη, τα χρέη ασφαλιστικών ταμείων με τις εγγυήσεις του δημοσίου, τα οποία χρέη θα προστεθούν με τους εκλογικούς κύκλους, αναρωτήθηκα και είπα στον τότε αρμόδιο Υπουργό –το διαβάζω από τα Πρακτικά- ότι θα έλεγε κάποιος ότι «ζούμε τα τελευταία χρόνια της Πομπηίας της ελληνικής οικονομίας». Και έκλεισα την ομιλία μου λέγοντας κάτι το οποίο σας λέω και σήμερα, ότι υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να γυρίσουμε εκατό χρόνια πίσω, στο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαρίλαου Τρικούπη. Το 1893 δηλώθηκε η χρεοκοπία. Το 1895 έγινε αντιληπτή από την κοινωνία. Το 1897 ήρθε η εθνική τραγωδία. Μήπως σας θυμίζει τίποτα από τη σημερινή Ελλάδα; Όλοι λέγαμε τότε -μεταξύ των οποίων και ο Εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- εάν το 1994 έμοιαζε η Ελλάδα με το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαρίλαου Τρικούπη. Προσέξτε, γιατί μπορεί να είστε ο μοιραίος Υφυπουργός με μοιραίο Υπουργό, τον Υπουργό κ. Παπακωνσταντίνου!
[…]
Θα ήθελα να πω στον κ. Μαργέλη, το συμπαθή και αξιόλογο κοινοβουλευτικό κ. Μαργέλη που πήρε το λόγο προηγουμένως, ότι για οποιοδήποτε δάνειο –και έχω δυο παραδείγματα τέτοια δανεισμού από το 1985, ομόλογα αγόρασε το ελληνικό δημόσιο το 1985, λίγο πριν από την υποτίμηση της δραχμής του κ. Αρσένη, είχαμε και άλλη υποτίμηση του μετέπειτα Πρωθυπουργού του κ. Σημίτη το 1987, όλα αυτά έγιναν επί Ανδρέα Παπανδρέου- για κάθε δάνειο 1 δισεκατομμυρίου –υπάρχει αυτό το δάνειο του 1 δισεκατομμυρίου- δανείστηκε με 17,5% επιτόκιο που ήταν το επιτόκιο εκείνης της εποχής. Πόσο πιστεύετε ότι πληρώθηκε αυτό το δάνειο, κύριοι συνάδελφοι; Πείτε μου, πόσο πιστεύετε. Πόσο πιστεύετε, κύριε Κοινοβουλευτικέ Εκπρόσωπε του ΠΑΣΟΚ, ότι πληρώθηκε εικοσιπενταετές ομόλογο 1 δισεκατομμυρίου ευρώ του 1985; Πόσο φαντάζεστε; Πληρώθηκε από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας τώρα τελευταία και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ 56 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 1 δισεκατομμύριο πληρώθηκε 56 δισεκατομμύρια! Να, γιατί λέμε ότι η αιτία του κακού είναι στην ανερμάτιστη πολιτική της χαμένης δεκαετίας του 1980. Τότε, όντως, τριπλασιάστηκε το χρέος. Εγώ θα σας καταθέσω –αφού σας αρέσουν οι αριθμοί- τα στοιχεία από τους προϋπολογισμούς του ΠΑΣΟΚ, όχι τους δικούς μου, Βρεττάκης, Αρσένης, Σημίτης, Παπαντωνίου –μεσολάβησε, βέβαια, ο Μάνος- Χριστοδουλάκης, όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, Τσοβόλας «δώστα όλα», το γνωστό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ.
[…]
Αφού, λοιπόν, δημιουργούσαμε πλεονάσματα, αφού πληρώναμε παραπάνω από όσα δαπανούσαμε –αυτά είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα- πώς το χρέος από 67 δισεκατομμύρια το 1993 και 3 δισεκατομμύρια το 1981 –τόσο είναι το χρέος του 1981- έφτασε τα 300 δισεκατομμύρια; Έφτασε ακριβώς γιατί τη χαμένη δεκαετία του 1980 το ΠΑΣΟΚ συνήψε ομόλογα όπου το 1 δισεκατομμύριο το πληρώναμε στην εικοσιπενταετή διάρκειά του 56 δισεκατομμύρια. Πληρώσαμε 240 δισεκατομμύρια ευρώ για τόκους. Άρα, η ευθύνη είναι ακέραιη στο ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό σας προκαλώ -και δεν δέχεστε την πρόκληση και εκτίθεστε στο Κόμμα σας- παραιτηθείτε και να παραιτηθώ και εγώ! Για τα στοιχεία φταίτε, για τα 327 από τα 340. Δυστυχώς, έχουμε χάσει το λογαριασμό. Δεν έχω υπολογίσει πόση ακριβώς είναι η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ για τα 352 δισεκατομμύρια που ανακοίνωσε το Υπουργείο Οικονομικών ότι είναι το χρέος. Πριν είκοσι, τριάντα ημέρες ήταν στα 340. Τώρα πήγε στα 352. Αυτή είναι η επίσημη ανακοίνωση. Αυτή είναι και η ουσία του θέματος. Μην ξανάρχεστε, λοιπόν, στο θέμα του χρέους. Ζητήστε συγγνώμη, για να πάμε παρακάτω. […] (Βουλή 26.05.2011)
